De moederleest weet nog:Tegen mij klopte het,het kreeg vorm. Toen, na het dichtnaaienging hetvan mij uitde wereld inmaar wie mijn kinddragen zou? Ik wisthet wordt straksuitgeschoptafgetraptdoorsoptverzooldmijn lieveling,na een leven volop stapen weer stilstaan. Een schoenis een woningen een reis. © André Degen
Vandaag (16 november 2025) besloot ik te profiteren van het zonnige weer. Daarvoor moest je wel vertrouwen hebben in het weerbericht, want de ochtend was nog grauw; maar goed, niemand minder dan Willemijn Hoebert had gisteravond gezegd dat de zondag zijn naam eer aan zou doen en als zij het…
Gisteren (10 november 2025) stuitte ik op dit schokkende bericht: zeker acht mensen omgekomen en twintig gewonden bij een aanslag bij het Rode Fort in Delhi. En, helaas, still counting waarschijnlijk, want drie van de – niet twintig, maar vierentwintig, aldus The Times of India – gewonden zijn er slecht…
Ik mis haar nu al,de schuchtere groenesteeds wijkende.´Kom terug!´ had ik daarom willen roepenmaar de kraanvogelsmet de dalende zon als tikakeken omhoog naar hun bestemminggingen opin de luchtspiegeling van Atlantis. © André Degen
Gisteren (8 november 2025) kwam ik dit bericht tegen: ‘Het Japanse spoor is een symbool van nationale trots, geprivatiseerd, winstgevend én met goedkope tickets. Hoe kan dat?’ En natuurlijk moest ik bij dat artikel onmiddellijk denken aan mijn eigen ervaringen met JR, Japanese Railways in de zomer van 2003. De…
Mam, nu wij niet langerop de zonneweide liggende badlakens verschoten zijnjouw jurk uitgelopenzie ik dat ook jouw jeugdblootstond aande camera Verkleedkleuren in optochtde projector schroeithet stof wegniet te lang stilstaanbij een diaanders brandt hij door Als het donker maareen lichtraam heeften mijn moedergeen leeftijd aanneemtben ik niet bang Mam, zie…
Gisteren (3 november 2025) was het op de kop af tien jaar geleden dat mijn moeder overleed. Ik weet nog als de dag van gisteren hoe de jobstijding tot mij kwam, die derde november 2015. Ik stond ’s morgens om half negen bij de bakker en kreeg toen geheel onverwachts…
Ik schraap mijn gezichtvan de spiegel.De afvoer is spreekbuisvan mijn vermoeidheid.Als ik opduikuit de wasbak,zijn mijn trekken dan weggespoeld?Ik hang mij opin de strop van fatsoenschuifel langsdichtgeplamuurde façades.De bus is een rijdende wachtkamer.Doordeweekser kan de dag niet zijn.Op de toetsenborden worden weerongehoorde rêverieën gespeeld.In mijn hoofd ligt grijze boetseerkleite grijp…
Vandaag (31 oktober 2025) zijn we gekomen aan het eind van de maand waarvan het begin – helaas – een nieuwe fase voor mij inluidde: op 1 oktober moest de school waar ik vier jaar les en begeleiding had gegeven noodgedwongen de deuren sluiten. En dat betekende dat ik me…
Toen ik jong waseindigden alle natuurfilmssteevast met dezelfde boodschap:‘En we zullen zuinig moeten zijn op[bedreigd natuurreservaatnaar keuze invullen]willen we de kreet van de[zeldzaam dier uit dat gebiednaar keuze invullen]in de toekomst kunnen blijven horen.’ En dan kwam er een eindshot vaneen roofvogel hoog cirkelend in de luchtmet dramatische muziek. Maar…
