De goudvis in zijn komwordt aan alle kanten omgevendoor doorzichtige vrijheid.Hij zwemt ernaartoe, hapt ernaarmaar moet zich buigen naarde kromme beperkingvan de wereldbol. Eens zag hij door die panoramabrileen natuurfilm op televisiewaarin zalmen hun staart ophaaldenvoor de zwaartekracht.Die avond zwom hij topsportrondjeshapte bijnain zijn eigen staart.
Schreeuwde hij integen alle filosofie?Non. Non! NON! Niet langer was de dood‘het uiterste nog nietvan het mens-zijnals kunnen zijn’ maar een Facel Vegadie de tijd uitreed. Het manuscript vande Eerste Mensals codicil. In zijn jaszakongebruikt treinkaartjevoor dezelfde reismet een alternatieveaankomsttijd. © André Degen
Tussen twee duisternissenheeft mijn spetterkaarsjeeven fel gebrand. © André Degen
Ik weethet is een belevinguit het boekjedoor grubbenover veldwegenlangs akkersdie verruigen mogenen beekoeverswaarvan de verflauwingshoekberekend is. En tochals wij de buitenluchtdiep inhalenverwijdt ons gemoed zichtot stroompjesworden opgenomenin onze bloedsomloop. En zien wij bemoste mastadontpotenoprijzen uit de tijdvan vóór oormerkpaden. Paddestoelen wijzen ons de weghet boomrijk uitterug naar het open veld.Het…
Wereldleed teruggedrongen totknusse knisperkrant.Aan dat verticale tafelkleedsmul ik van ellende elders. Met miniatuurdrietand sloop ik suikergoedbouwsellaat dwergijsberg afsmeltenin duisterheet kaboutermeer. Als ik mij stilhoudtussen oude taartenkleertjeshondjes als disgenootgaat misschien aan mij voorbij wat bijtgraag aan mij snuffelen komtwaar kou en donker vrij spel hebbenterwijl ik alleen genoeglijk huiveren wilin een…
Hè vervelenddat er zoveel dichtersmet hun creatiesom de mijne staan. © André Degen
Het heerlijke avondje was gekomen.Sint dacht: laat de drank dan nu maar stromen.En hij zat te dubben en te denkenwat hij zich eens in zou schenken:Grappa, whisky, een cognacje,raki, gin of een fladderakje?Ach, dacht Sint, wat een gezever,ik neem gewoon weer een jenever.En hij dronk zich een flink stuk in…
Vandaag (5 december 2019) werd ik aan het onaangename werkwoord ‘afhijsen‘ herinnerd. In de straat waarvan de mijne een zijstraat is stonden namelijk een brandweerwagen-hoogwerker en een ambulance geparkeerd. Men was bezig iemand van de eerste verdieping naar de begane grond te transporteren. Dit tafereel bracht onmiddellijk bepaald onprettige herinneringen…
‘Bloedgeschuurde ontwinkeling gedaagtscherfvrije protszones inteeg..’‘-André, André, gaat het?’‘…getaligde brijsknijter verputtertde slaafvordering…’‘-Lieverd, zal ik even de dokter bellen?’‘…ophemelvrij splinterzaam knokje…’ ‘-Dokter, kunt u alstublieftmet spoed komen? Mijn manslaat wartaal uit!’ ‘…prieglimmer potdoorgetuig totaalverdons…’‘Meneer Degen, kunt u mij verstaan?Gaat u rustig met ons mee.U bent wat in de war,dat is helemaal niet…
Voor hem zet ik de blokjestaal in elkaaren zo ontgroeitroerloos paardprentenboekloopt uit totgrasgevoerd snuifdier. Ik breng plintenop ooghoogteboarding waartegenzijn schaterplezierin de kamer terug kaatst. Ik zie graagdat hij mijboven het hoofd groeit. Er mag geen sport zijnwaarin hij mijniet verslaat. Hij mag mijn popheldenachteloos hatenals hij met zijn vriendenweg kantelt.…
