Babygehuil voor de schrijver die zijn raam had opengezet om de grote stad binnen te laten. Kan de verbeelding zo sterk zijn dat zij zulk gejammer stoppen kan zoals mannen geiten kunnen doden puur door strak naar ze te staren? In het kielzog van het pasgeboren gejammer komen insecten mee…
Ik loerde over mijn boek heen: achter die horizon dook zij op gravend in het zand. Haar billen zo ongrijpbaar jong voerden me schommelend terug de minderjarigheid binnen. In weerloze overgave aan een ver weg vermoede man voorovergebogen nam ze het zand in haar armen als een nog ongevormde…
Ik heb nog nooit de perfecte pizza gevonden; er moet altijd wel iets bij of af voor mij. Soms stuit ik op een die bijna volmaakt is maar bij een andere zie ik dan ingrediënten die ik zo graag bij de mijne wil hebben. Ik wou dat ik op een…
Mijn kleuterzoon werd puber.
‘Hé André! Da’s wat jaartjes geleden! Leuk je weer te zien, man. Hoe is het?’ -‘Nou… m’n vader is dood, m’n moeder is dood en ik zit al jaren zonder werk…’ ‘Da’s balen jongen, maar je weet het, hè: Positief blijven. Maar hoe is het verder?’ -‘Nou, verder wel goed.’…
Geloof jij nog in de taal?’ vroeg ik haar. Ze keek me glimlachend aan knikte en bleef zwijgen. © André Degen
De Indianen vermaalden raaigraskorrels tot voedzame koeken proviand voor de strijd. Hun viel de geur niet meer op die daar al hing lang voor de hemelhonden kwamen. (Wisten zij veel dat de Grote Gifgeest hun heilige grond al jaren doordrenkte de tactiek toepaste van de verschroeide aarde) Zij kenden nog…
Toen ik vanmorgen onder de douche vandaan kwam dacht ik ineens: Fuck die zogenaamde eeuwigheidswaarde van poëzie; ik vloek met de wetten van mijn ambacht. Dit zou nog sneller vergaan dan jouw lichaam. En ik schreef op de beslagen spiegel op jou mijn weg zoekend door een snel optrekkende mist…
Ik gluur over de schutting kijk naar het malse gras van de buurvrouw gelukkig even groen als dat aan mijn kant.
Toen de dementie mijn vader zachtjes bij de hand nam moest hij nog één keer zijn handtekening zetten achter op een nieuwe betaalpas. Vanuit mijn ooghoeken hield ik hem in de gaten: zijn rechterhand met daarin de stift met onuitwisbare inkt bungelend in een vacuüm. Vanuit die gewichtloze hoogte landde…
