Het is zondag (17 januari 2021). Ik schreef het eerder: in de weekeinden volg ik ’s ochtends een vast ritueel: kop koffie binnen handbereik, vaak een passend muziekje (deze morgen was dat Symfonie 1 & 4 van Mendelssohn. Vraag me alleen niet waarom ze juist die twee bij elkaar op…
Vandaag (9 januari 2021) lees ik de weekendeditie van De Volkskrant. Het zal in veel huishoudens een ritueel zijn: zaterdagmorgen laat, kop koffie binnen handbereik, een passend muziekje (in mijn geval was dat de zevende symfonie (Leningrad) van Shostakovitsch) binnen oorbereik en dan uitgebreid, op je gemak, de extra dikke…
Zal dit mijn laatste blikop de buitenwereld zijn:Vanuit een ziekenhuisbedstaren uit een raamdat niet open kannaar de traagvoortdrijvende wolkenen dan vanonder het tastbare dekwegglijden naar het ijle daarginds? Zal ik binnenkortmoeten vechtenvoor de luchtdie ik ooitachteloosgedachteloosuit luchtbedden perstetijdens wolkenloos kamperen? Ik heb de gevreesde infiltrantvan het lijf proberen te houdenmaar…
Mam, langs dezemij onsympathieke wegwil ik je laten wetendat we eindelijkeen vervanger hebben gevondenvoor jouw Flappie. Toen je hoorde van het verliesnam je het jezelf nog wel kwalijkdat je niet meteen twee had gekocht‘voor het geval dat er een weg zou raken’. Flappie werd te midden vanmeer dan honderd knuffelsal…
Ik weet het, het is al meer dan een week geleden dat Martin Ros is overleden. En dan kom ik vandaag (17 december 2020) nog eens aankakken met een stukje over hem. Maar goed, ik kwam er niet eerder aan toe en ik heb zo mijn eigen herinnering aan Martin…
Vandaag (8 december 2020) precies veertig jaar geleden maakte Mark David Chapman op brute wijze een einde aan het leven van John Lennon. De ex-Beatle mocht maar veertig jaar oud worden. 8 december 1980, zo’n trieste datum heeft een hoog ‘Waar-was-jij-die-dag?’-gehalte. Ik weet nog dat ik die dag en de…
Ik dring invreemde kamerslees het open boekde pantomimevan stomme levens. Ik zie klokkenandermans tijd wegtikkenvanuit mijn machtigeduisterheidkijk ik hen weerloos. Ik meng me inhun etenniet bestemd voorde hongerblikvan buitenstaanders. Bij de bereidinggrijpt hij haarfors van vorensein voor verdwijning. Ze laten mij achterbij de dampgeestendie deksels optillenen zichzelf uitlaten. Elke avond…
Loodsen staan te braakin een tijdszonetegenover de archipelwaar de regenboog verbleektals de lophorina superbahaar kleurwaaier uitspreidt. Hier: grauwe kauwen.Conjunctuurfluctuatiesin golfplaat gestold. Een dagpauwoogklapt stilnaar de hemel. © André Degen
Mama was vast ziek, want ze hoefde geen eten.Ze moest een prikje in haar arm, het deed geen zeer,een beetje bloed, niet erg, ik veegde het weg. Daarna ging ze slapen.Ik weet niet waar ze aan dacht;vast iets leuks, want ze keek heel blij. Ik ging met Kitty bij haar…
Volgens het boekjewaarvan wij de zinnenhelemaal uitliepenlag het dorp van onderkomenaan de andere kantvan de bladzijde. Links deinden bomendoor onzichtbare branding.Een hert aan de bosrandstak de kop opkeek mij secondenlang aan;een blik die een telescoopvizierdoorborend maakt. Vele vogelswaren onze hoofdenin- en uitgevlogen. Nu liepen wede laagstaande zonzo in de armen.…
