Mam, langs dezemij onsympathieke wegwil ik je laten wetendat we eindelijkeen vervanger hebben gevondenvoor jouw Flappie. Toen je hoorde van het verliesnam je het jezelf nog wel kwalijkdat je niet meteen twee had gekocht ‘voor het geval dat er een weg zou raken’. Flappie werd te midden vanmeer dan honderd…
Vandaag (20 oktober 2020) wil ik graag even stilstaan bij de geboortedag van – wat mij betreft – de grootste dichter aller tijden, Arthur Rimbaud. Op 20 oktober 1854 kwam hij ter wereld om een niet bepaald gelukkig leven tegemoet te gaan. Zevenendertig jaar later kwam daar alweer een einde…
Gisteren (14 oktober 2020) schreef ik een weblogbijdrage over een vogel die in onze contreien maar zelden wordt gespot en dan zeker niet in een bedrijventerreinomgeving: de hop. Hij was sinds een paar dagen in de stad Groningen gesignaleerd en als amateur-vogelaar was ik het aan mijn stand verplicht op…
Mensen legden hun korte blik afvan alledagomhingen zich metde lange kijk. Onze gids legde de klokuit in de ruimte:‘Zwarte stern op drie uur,brilduiker op zes uur.’ Hij leerde onsvogels te vangenzonder ze te kortwieken. Naarmate de dag vorderdekwam de zeearendhoger aan de hemel te staan. Tot de leeuwerikhet zenit aangafvan…
Ik liet me haar aanleunen, Voor Anja, wie dit gedicht op het lijf geschreven ismocht bij haarnaar binnen kijken. Elk volgend glas bier pylondie onze eigen weg markeerdenaar een vertrekwaarvan ik het ochtendlichtal voelde schuren in mijn hoofd. Ik neem de verkeerde deuren toch past mijn sleutel. © André Degen
Hij mocht altijd slapenin het opgemaakte wiegje.Dat stond er toch nogongebruikt. © André Degen
Gij zijt mij als een droombeeld verschenen,zo onwerkelijk uw komst en van zo korte duur.Toen zijt ge uit mijn leven verdwenenen ge zijt teruggekeerd naar uw thuis in Lure. Gij wist niet: in mij ontbrandde het heftig vuurDat lang brandend bleef, al waart ge henen.Uw ogen hadden mij in die…
Met een schaamteloosheiddie haar siertleeft de jeugdzich los. Zolang wij schande sprekenweet zij zichop de goede weg. Achteloos laat zezonsondergangenvervloeien.Wie teveel heeftmag verspillen. Bij elke daadweet zij zichin de rug gedektdoor het bladerdek. © André Degen
Mijn vader,op de tennisbaanhelaas onverslaanbaarin onsportiviteit, begon altijdte tellen in het Engelsals hij ruim voor stond. Ik wist dat die toestandnooit lang kon duren:Twee goede ballen van mijn kanten de vreemde taal aan de overkantverstomde alweer. Hoewel ik graag wilde winnenkoesterde ik die ogenblikkenvan surrogaat-vrolijkheidwaarin Engels de voertaal was. Want…
Van de kaartlas ik een ode vooraan lippen, tong en mond. Elke gang een couplet,de ober en jijmijn enig gehoor. Verrassingsmenu;wij namen watde zon ons voorstoofde. Met amusesliet je mijmondjesmaatvoorproeven. Ik nam de wijnrouteslingerde langssappig groenom te landen ineilandjes van fondant. © André Degen
