Een volgende Stap op de Rode Loper!

Afgelopen maandag (20 november 2023) mocht ik voor de derde keer enkele poëzieworkshops verzorgen voor Stap op de Rode Loper! Ik had dat eerder met veel plezier gedaan, de vorige keer in Amsterdam.

Mijn opdrachtgever had mij dit keer gevraagd voor drie workshops in Leeuwarden in het kader van dit jaarlijks terugkerend taal- en leesproject, dat behalve Groningen en Amsterdam Leeuwarden, Utrecht en Eindhoven als haar ‘uitzendlocaties’ heeft.

Ik vind het altijd heel leuk om als rondreizend artiest het land in te trekken en dan op een inspirerende locatie – zoals het Scheepvaartmuseum in Amsterdam – mijn workshops te geven en daarin leerlingen enthousiast te maken voor alles wat je met taal kunt doen.

Ditmaal was de plaats waar ik de letteren mocht laten knetteren het Fries Museum in Leeuwarden. Ik kende deze locatie van lang geleden, toen we de gulden nog hadden, de touwtjes losjes uit brievenbussen hingen en vrouwen nog zonder aansporing de sloffen voor hun man klaarzetten wanneer die afgebeuld van hun arbeid thuiskwamen. In die lang vervlogen tijden was het Fries Museum nog gevestigd aan de Turfmarkt.

Het Fries Museum 2.0. lag aan het Zaailand en oogde modern, open en licht en bood mij met de ruimten Atelier en Friesland van Boven een ideaal decor voor mijn poëzieworkshops.

Er zijn docenten die bij de afkorting ‘vmbo’ onmiddellijk heel moeilijk gaan kijken en met samengeperste lippen alleen de woorden ‘lastig’ en ‘problematisch’ prevelen. Ik ben anders. Ik benader alle leerlingen met een open geest en blik en zie het als mijn schone taak om kinderen die niet per se openstaan voor poëzie te verleiden tot het schrijven van een gedicht. En dat is me in de bijna twintig jaar dat ik nu poëzieworkshops geef, op een paar uitzonderingen na, ook altijd gelukt. Zo ook nu weer. Hieronder enkele gedichten die ontstonden tijdens mijn poëzieworkshops van vandaag:

Mijn droom

in een luxe foodcafé
in Hollywood met paparazzi om me heen
en een whiskyfles kunnen kopen zonder aanbieding
dat is mijn droom.
_______________________________________________________

passievrucht passievrucht een beetje als een
zonsondergang met al die kleuren zo mooi
zo zoet als aardbijen (sic) met suiker
_______________________________________________________

de mooiste mensen zijn
vaak niet zo trouw.
Hier zijn ze niet voor
ontworpen. Maar
de trouwste mensen
zijn mooi op hun eigen
manier.

Prachtig, toch?

Dat blijft – ook na al die jaren – nog altijd fascinerend: voordat de workshop begint, ken jij de leerlingen niet, zij kennen jou niet, er is nog niks, je begint en anderhalf uur (of, in dit geval, drie kwartier) later zijn er mooie dingen ontstaan.