Er is ergenseen fotoin een albumop zolder Daar zitten mijn oudersnaast hun caravanin de zon die toen noggul voor hen was. Tegelijk met de voortenthebben ze een blauwe koepelboven zich uitgespannen. De zon hangtgoed in het glas.Mijn moeder grasduintin een vlinderfladderblad,mijn vader schaduwteen inspecteur in Parijs. Hun horloges zijn afgelegd;zoals…
In de naaldenkuilwaar de liefde graf hieldzegen wij neeren wachtten totde man met paard en wagenvoorbij gewiegeld was. Hij had huiverrimpelsin onze rug geploegd.Het laatste zonlichthing in de boomtoppenvluchtige eeuwige sneeuw. Minuscule bommensloegen venijnig putjesin onze weerloze huid. © André Degen
Nog even over gisteren (14 augustus 2019). Toen triggertde mij een column van Max Pam in De Volkskrant. Pam schreef over de Indiase goeroe Sadhguru over wie eergisteren, eveneens in De Volkskrant, een vrij kritiekloos stuk verscheen van verslaggever Casper Luckerhof. Pam bekijkt de Indiase goeroe aardig wat kritischer dan…
Van de kaartlas ik een ode vooraan lippen, tong en mond. Elke gang een couplet,de ober en jij mijn enig gehoor. Verrassingsmenu;wij namen watde zon ons voorstoofde. Jij serveerde jezelfà la carte.Met amusesliet je mijmondjesmaatvoorproeven. Ik nam de wijnrouteslingerde langssappig groenom te landen ineilandjes van fondant. © André Degen
Vandaag (7 juli 2019) werk ik de weekendeditie van De Volkskrant door. Daarbij stuit ik op de column Ieder kind verdient een zenuwslopende, onvergetelijke eindmusical in groep 8 van Aleid Truijens. En daardoor moest ik onmiddellijk terugdenken aan drie jaar geleden. Mijn zoon zat toen in groep 8 en zou…
Tijdens een ballonvaartzeg ik tegen mijn ouders:‘De waren redendat ik jullie dit aanbiedis dat de erfenismij toevaltals ik jullieoverboord kieper.Ik heb het almet de kapiteinop een akkoordje gegooid.’ Lachend blijven ze vertrouwenop de bodem van de mand waaronder toch een halve kilometerdoorval ligt. Wij konden het altijd alprima uithouden met…
Vandaag (23 juni 2019) is de dag van de nabeschouwing: gisteren vond namelijk Stadspark Live plaats, het festival-om-de-hoek dat dit jaar voor het eerst in het Stadspark in mijn geliefde woonplaats gehouden werd. Maanden geleden had ik er al een kaart voor gekocht vanuit de gedachte: ‘lekker dichtbij, best leuke…
Vandaag (21 juni 2019) bedenk ik dat het al veel te lang geleden is dat ik mijn trouwe lezertjes heb voorzien van een nieuwe digitale column. Maar liefst veertien dagen radiostilte! Dan ben je in deze razendsnelle tijden al zo’n beetje doodverklaard. Dus, vooruit, ik slinger weer een teken van…
De dichter André Degendeed sterren vonken van asfaltkreeg een amuse-gueulevan de dood. Hij was na deze daaddrie minuten van de wereld drie minutenlanger kon de wereld het licht in zijn ogenniet missen. In die korte tijdwas er een kraag gegroeid om zijn nek.Wie wilde deze watergeestimmobiliseren? Knock-out na de laatste…
Het gebeurde alweer bijna twaalf jaar geleden, maar deze dag (6 juni 2019) moest ik er ineens weer aan terugdenken door deze column van Sylvia Witteman in De Volkskrant van vandaag: het verlies in een stad in de Pyreneeën van Flappie, de knuffel die mijn zoon de eerste drieënhalf jaar…
