Voor hem zet ik de blokjestaal in elkaaren zo ontgroeitroerloos paardprentenboekloopt uit totgrasgevoerd snuifdier. Ik breng plintenop ooghoogteboarding waartegenzijn schaterplezierin de kamer terug kaatst. Ik zie graagdat hij mijboven het hoofd groeit. Er mag geen sport zijnwaarin hij mijniet verslaat. Hij mag mijn popheldenachteloos hatenals hij met zijn vriendenweg kantelt.…
Ik had er eerlijk gezegd nog nooit van gehoord, maar sinds vandaag (22 november 2019) is mijn woordenschat uitgebreid met de term ‘intimiteitscoördinator’. In de Volkskrant van deze vrijdag staat namelijk een interview met actrice Gaite Jansen (nog nooit van gehoord, maar dat is mijn fout) en daarin vertelt Gaite…
Vandaag (18 november 2019) wil ik het nog even hebben over het afgelopen weekeinde. Toen liep ik namelijk met goede vriend C. twee trajecten van het Pieterpad. Van Sleen naar Coevorden en van Coevorden naar Hardenberg (tesamen goed voor 40 kilometer). Het Pieterpad lopen, dat is voor even in een…
Vandaag (11 november 2019) staat er een interessant artikel – en nog wel op pagina 3 – van De Volkskrant over het fenomeen ‘frietkot’. We kennen ze allemaal wel: de haveloze, smoezelige patat- en snackbarakjes aan de kant van een provinciale weg of in een stad, op een plein in…
Mijn hart, we zijn nu eindelijk alleenver weg van de liefdeen haar open plekkenwaar geweien verstrikt raken. De liefde die harten alleen maaruit hun ritme brengt. Mijn hart, jij doet nugelijkmatig je werktijdens onze vaste ronde. Naarmate ik langer renstampen mijn voeten dit aantot vaste zekerheid: Dat ik mijn leven…
Op deze totaal vermiezerde dag (9 november 2019, wat een contrast met het zonnige gisteren!) lees ik dit artikel in De Volkskrant. Hardlopen, altijd goed voor een lekkere discussie. Net zoals voetbal. Of het weer. Er worden vele dingen beweerd over deze edele sport (die bij sommige mensen zomaar kan…
Mam, hoewel jij net als ikniet in God geloofde komt het ons nu beter uitmaar wel van een hiernamaalsuit te gaanwant ik wil onze gesprekkenniet laten onderbrekendoor zoiets nietigsals de dood. © André Degen
Vandaag (3 november 2019) is het precies vier jaar geleden dat mijn moeder overleed. Vandaar dat ik haar op deze dag herdenk met een van de gedichten die ik na haar dood voor haar en mijn vader geschreven heb: La belle époque Er is ergenseen fotoin een albumop zolder. Daar…
‘Ik moet nodig weer eens beginnen.’Het nieuwe boek blijft hangen.De schrijver voor wie het geheugeneen kwelling washerkent nu zijn bevrijder niet. Stukken hersenschors drijvenin troebel oogwater. Op zijn verjaardaggeen jaartje ouderopgenomen in tijdloosheid. ‘Als ik doodgaword ik onverdwijnbaarof hoe heet dat ook alweer.’ © André Degen
Door een aangrijpend artikel over vroegtijdige dementie bij veertigers en vijftigers vandaag (29 oktober 2019) in De Volkskrant moest ik er ineens weer aan denken: de dementie waar mijn eigen vader aan leed. Bij hem werd de ziekte acht jaar geleden vastgesteld, maar de sluipende aandoening deed waarschijnlijk al jaren…
