Conformist
Wereldleed teruggedrongen totknusse knisperkrant.Aan dat verticale tafelkleedsmul ik van ellende elders. Met miniatuurdrietandsloop ik suikergoedbouwsellaat dwergijsberg afsmeltenin duisterheet kaboutermeer. Als ik mij stilhoudtussen oude taartenkleertjeshondjes als disgenootgaat misschien aan mij voorbij wat bijtgraag aan mij snuffelen komtwaar kou en donker vrij spel hebbenterwijl ik alleen genoeglijk huiveren wilin een van…
Weihnachten in Leer
Geen groots jubileum voor Gerard Reve
Het ongewisse
Zal dit mijn laatste blikop de buitenwereld zijn:Vanuit een ziekenhuisbedstaren uit een raamdat niet open kannaar de traagvoortdrijvende wolkenen dan vanonder het tastbare dekwegglijden naar het ijle daarginds? Zal ik binnenkortmoeten vechtenvoor de luchtdie ik ooitachteloosgedachteloosuit luchtbedden perstetijdens wolkenloos kamperen? Ik heb de gevreesde infiltrantvan het lijf proberen te houdenmaar…
Positief blijven! (nou, liever niet…)
Reisgezel
Zonder mijn ruggesteun zakte hij ineen.Ik had de bodem uit zijn bestaan gehaald. Samen de halve aardbol over gereisdlagen hij en ik perfect in balans. Maar ik besloot een kind op die plek te hijsen.Sindsdien kijkt dat uitdagend de wereld in. Ik weet ook wel, ik nam te makkelijk afscheid.‘Oké,…
De berg die ineens vuur ging spuwen
Vandaag (4 december 2023) reed ik naar mijn werk. Zoals gewoonlijk had ik de radio afgestemd op de zender NPO 1. Presentatrice Astrid Kersseboom had het in de uitzending op een gegeven moment over een uitbarsting van de Marapi op het eiland Sumatra. Fout! dacht ik meteen (tsja, naast dichter/schrijver…
Die goeie ouwe tijd
Je kon nog gewoon over straat,verkeer was er nauwelijks.Als je overstakstopten auto’songedwongenzei men. Mensen deden uit principehun achterdeur niet op slot:Er kon altijd iemand binnenvallen.De overtuiging leefde toendat dat nog vertrouwd was. De melkboer zette gekochte zuivelgewoon bij mensen voor de deur.De flessen bleven ongemoeidnaar het scheen. Bij de bakker…