Eergisteren (vrijdag 13 november 2020, ja, jullie kunnen veel van me zeggen, maar niet dat ik bijgelovig ben!) heb ik met goede vriend C. weer een stuk van het Pieterpad afgelegd. Dat is, zoals ik vaker heb gezegd, een meerjarenproject van ons (we zijn inmiddels vijftien jaar onderweg…). Elk najaar…
Zij ziet mijn dorstglimlachtin haar lachhaast onmerkbare knik. Ik wil het boodschappenkarretjevan mij afduwenals een kinderwageneen rollatorde beidevernederende kantenvan het levendie ik moet kennen. Op de transportbandleg ik mijn spullenzo dicht mogelijkbij de hare,het beurtbalkjeals scheiding. © André Degen
Nu denken jullie natuurlijk, met zo’n titel: het is zover. Het is André nu écht in z’n kop geslagen, hij is niet meer te redden, er zal nooit meer één zinnig woord uit die jongen komen, als hij al zulke titels de wereld in gaat sturen. Afvoeren die vent en…
Voor hem zet ik blokjestaal in elkaaren zo looptroerloos paardprentenboek uit. Ik breng plintenop ooghoogteboarding waartegenzijn schaterplezierterug de kamer in kaatst. Ik zie graagdat hij mijboven het hoofd groeit. Er mag geen sport zijnwaarin hij mijniet verslaat. Hij mag mijn popheldenachteloos hatenals hij met zijn vriendenweg kantelt. Als hij besteltvoldoe…
Eergisteren (4 november 2020) stond er een verhaal in De Volkskrant dat mij raakte. Gelukkig niet omdat het in feite mijn verhaal was, maar omdat het, met een beetje minder geluk, mijn eigen verhaal had kunnen zijn. Het artikel ‘Ook een autoreis naar Tokio maakte geen einde aan de ‘permanente…
Het ontkurkmoment uitstellen,de wijzers over het hoogste punt duwen.Tot dat ogenblik is de dag:besluipen van de roodhalsroerloos in verraderlijke sluimer. Dan gaat hij ademen. Wijn kom tot mij,mijn rode loperligt voor jou uitgerold,mijn huig baldakijnoverhuift dit juichmoment. De gestage stroomsleep de scherpe kantjes afvan de spijtdat het levennooit echt op…
Het is Allerzielen (2 november, voor de niet-katholieken onder ons en dat zijn er heel wat) en we gaan onze achtste maand in van de coronacrisis. Morgen is er weer een persconferentie van de Schippers die ons door de woelige coronagolven leiden, onze minister-president Rutte en Minister van van Volksgezondheid,…
Zo, het is volbracht: vandaag (30 oktober 2020) heb ik het laatste deel van À la recherche du temps perdu (Op zoek naar de verloren tijd) van de Franse auteur Marcel Proust uitgelezen. Ergens in februari vorig jaar ben ik met het lezen ervan begonnen en in de afgelopen één…
Mam, langs dezemij onsympathieke wegwil ik je laten wetendat we eindelijkeen vervanger hebben gevondenvoor jouw Flappie. Toen je hoorde van het verliesnam je het jezelf nog wel kwalijkdat je niet meteen twee had gekocht ‘voor het geval dat er een weg zou raken’. Flappie werd te midden vanmeer dan honderd…
Vandaag (20 oktober 2020) wil ik graag even stilstaan bij de geboortedag van – wat mij betreft – de grootste dichter aller tijden, Arthur Rimbaud. Op 20 oktober 1854 kwam hij ter wereld om een niet bepaald gelukkig leven tegemoet te gaan. Zevenendertig jaar later kwam daar alweer een einde…
