In één dag te voet van Groningen naar Emmen


De voordelen van wandelen
even op een rijtje

Vandaag (22 april 2019) is het op de kop af 24 jaar geleden dat mijn vrouw en ik een voettocht maakten vanuit mijn woonplaats Groningen naar Emmen. In één dag, wel te verstaan. En daarbij namen we niet eens de kortste route. Ik schat dat we die dag 65 kilometer gelopen hebben.

Waarom, in godsnaam waarom? heb ik meermalen te horen gekregen wanneer ik vertelde over deze niet-religieuze pelgrimstocht. Ik had over het traject Groningen – Emmen kunnen zeggen wat Edmund Hillary opgaf als reden voor zijn beklimming van de Mount Everest: ‘Because it’s there’.

Wij deden het in ieder geval niet om iets te bewijzen of omdat we een midlifecrisis zouden hebben, zoals een kennis destijds wat vilein opperde. Mijn vrouw en ik hielden altijd al van urenlang wandelen en toen onze beste vriend het project ‘Groningen – Emmen te voet in één dag’ kort daarvoor had willen uitvoeren (helaas strandde hij bij Borger), kregen wij het idee dit ook te doen. Maar dan wel stilletjes met het plan de tocht te volbrengen.

We waren nog kinderloos en het was die tweeëntwintigste april 1995 lekker wandelweer. Voor zover ik mij kan herinneren was het vrij zacht, maar niet zo heet als deze Tweede Paasdag. Ideaal dus voor zo’n dagvullend loopevenement.

Om half zeven ’s morgens deed ik de deur van ons huis op slot. En ik moest denken aan het Chinese spreekwoord: ‘Een reis van duizend mijl begint met de eerste stap’. We trokken de hele dag uit voor deze langeafstandswandeling en hadden geen idee hoe laat we aan zouden komen – of we het überhaupt zouden halen.

Ik heb het al vaker gehad over de heilzame werking van wandelen. Dat dat goed is voor lichaam én geest wisten vóór mij al vele dichters en filosofen: Nietzsche, Kierkegaard, Rousseau, Rimbaud, Wordworth, om maar een paar te noemen, zij wisten allemaal dat stappen zetten niet alleen je lichaam in beweging zet  maar ook je geest aan de gang brengt.

Mijn geliefde wijsgeer Friedrich Nietzsche ging daarin het verst (hoe kan het ook anders, hij was in alles absoluut). In zijn hoofdwerk Also sprach Zarathustra laat hij het zijn spreekbuis aldus zeggen:

‘Keinem Gedanken Glauben schenken die nicht im Freien geboren ist und bei freier Bewegung – in dem nicht auch die Muskel ein Fest feieren (Geen geloof hechten aan een gedachte die niet in de open lucht geboren is en terwijl je je beweegt – en waarbij niet tegelijkertijd de spieren een feest vieren).

Nietzsche is hierin de antipode van Flaubert die ergens zegt:’On ne peut penser et écrire qu’assi, je kunt alleen maar zittend denken en schrijven.

Honend antwoordt Nietzsche op Flauberts stelling in Götzendämmerung aldus: ‘Damit habe ich dich, Nihilist! Das Sitzfleisch ist gerade die Sünde wider den heiligen Geist. Nur die ergangenen Gedanken haben Wert.’ Oftewel: alleen de gedachten die je al lopend krijgt hebben waarde.

Ik voelde dat weldadige effect van wandelen wederom op die 22e april 1995. En toen ik Groningen achter me liet, koers zette richting Haren en langs het natuurgebiedje Vijftig Bunder mijn schreden richtte naar het Noordlaarder Bos voelde ik de waarde van Nietzsches woorden. Ik ben het graag eens met de grote Franse schrijver, maar dat je alleen kunt denken als je op je krent zit? Nee, dan ga ik liever mee met de wijsgeer die met de hamer filosofeerde en lange voettochten maakte.

Bij Borger voelde ik mijn kuiten trekken en had mijn vrouw even een moeilijk moment, maar toen we die ongemakken overwonnen hadden, wisten we dat we Emmen die dag zouden halen. En dat was ook zo: om half negen ’s avonds klopten we aan bij mijn schoonouders. De voettocht had – inclusief pauzes – veertien uur geduurd.

Facebooktwitterredditpinterestlinkedinmail

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *