SHOOT THAT BITCH! Het was een ongeluk, edelachtbare. Verdachte verklaart dat het ging om een uit de hand gelopen spel. Haar einde was voor hem een begin als schrijver. Het schot was een zelfmoord die ze eigenhandig niet durfde plegen. Ze was aan het eind, haar hoofd zwaar van hallucinaties…
Het effect van een lege koffiebus op een mens moet niet onderschat worden: Het maatschepje waarom de compost is weggegraven tast in vacuüm klettert tegen harde rondingen. Ineens rammel je aan de naakte wanden van het bestaan. Vlug zuurstof toedienen aan een brok schijndode materie. Bevrijdende zucht landing op vruchtbare…
Bij de uitgang van het crematorium stond een piepjong meisje ingezet als tegenspeelster van de dood. Ze deelde gedenkprentjes uit waarop stond hoe de familie graag wilde dat hij naar buiten trad. Beide armen in de lucht alsof hij onzichtbaar gewicht moeiteloos optilde. Tjoep. Hij had de zee achter zich…
De wijn, je trouwste vriendin, had je tuitmond paars geverfd als voor een slotfeest (je trouwste vriendin, ja: niet onze naam maar die van bordeaux zou op je lippen liggen als jouw lucht op de bodem van de duikersklok opgebruikt was). Wij vielen binnen vonden jou aan de keukentafel weggeschemerd,…
Met zijn gezang bakent de merel het territorium af waarbinnen mijn vader zich altijd prima thuis voelde. Met mijn verrekijker speur ik bosrand en akkerzoom af op zoek naar ongeziene vogels in de hoop als onvoorziene dwaalgast mijn vader te zien overlopen uit niemandsland. En verdomd: Met…
Toen wij met eendrachtige klauwen aarde de beek dwongen bij ons stil te staan dachten wij de loop der dingen in de hand te hebben. Er kwam een man met wenkbrauwen als stekelheggen stroomopwaarts. Hij sloeg een wond in onze dam trommelde wegwezen in onze oren. Zo leerden wij volwassenheid…
Die hele partij had ik al buitencategorie geslagen. Vanuit de hoogte had Jacco Elting mijn slagen bijgestuurd. ‘Door de knieën, kijk naar de bal, schouder naar het net, verplaats je gewicht steeds naar voren.’ En toen: ’t beslissend punt. De wereld trok samen om de parallellen en meridianen van mijn…
In de taveerne verwacht ik slingerlampen als windkracht tien opsteekt onder bonken skuumkoppe op de lippen, uitgebeten taal zegt me dat ze hier brandewijn drinken gestookt van zeewier en mosseldrab bij vuren van wrakhout en volle maan uitrollen over de zoete zilte van aan wal getrokken zeemeerminnen slapen op kussen…
Toen ik nog samenviel met de schaduw van mijn grote broer mocht ik altijd mee op expeditie omdat ik zo goed dood vallen kon. Onze hoofden nog braak voor onlandige groeisels vocht onze jeugd zich los van vele oude vijanden. Dood was nog niet eng maar een zinderende verte die…
Met zijn gezang bakent de merel het territorium af waarbinnen mijn vader zich altijd prima thuis voelde. Met mijn verrekijker speur ik bosrand en akkerzoom af op zoek naar ongeziene vogels in de hoop als onvoorziene dwaalgast mijn vader te zien overlopen uit niemandsland. En verdomd: Met zijn kenmerkende loopje…
