Eindejaarsgedachte
Tussen twee duisternissen heeft mijn spetterkaarsje even fel gebrand. © André Degen
Tussen twee duisternissen heeft mijn spetterkaarsje even fel gebrand. © André Degen
Na al die jaren ben ik bij nadere beschouwing toch blij met het oordeel dat een lerares mijn ouders tijdens een tienminutengesprek toevertrouwde: ‘Hij ziet alle vogels vliegen.’ © André Degen
Een godin liet de witte stola glijden van haar hemelse schouders en stond daar toen in volle présence in de doorluchtige koepeltent waar een koord voor haar de grens was tussen twee oneindigheden. Wij keken op en de adem gleed ons terug in de keel. Haar machtigstille voortschrijden. Even legde…
Die hele partij had ik al buitencategorie geslagen. Vanuit de hoogte had Jacco Elting mijn slagen bijgestuurd. ‘Door de knieën, kijk naar de bal, schouder naar het net, verplaats je gewicht steeds naar voren.’ En toen: ’t beslissend punt. De wereld trok samen om de parallellen en meridianen van mijn…
….te laat te laat nou ja, dan maar haar deze ejaculatie van woorden nasturen schot hagel waar ik wild mee schieten wil. Ik lag weer eens afgemeerd aan de toog en in meer en meer zwemmerig visioen zeilde ze mijn blikveld binnen zij zette met zich opwrijvende billen haar spijkerbroek…
Te koop aangeboden: Trouwjurk nooit gedragen door omstandigheden. In originele doos factuur zit erbij. € 1697,- geen geld voor de mooiste dag van je leven. © André Degen
We zoeken toevlucht onder zijn vleugels, lopen fakkeloptocht tegen het duister. De pantserhuid siddert van onze ondergebrachte angsten. Libellesnel schiet de kop links, rechts, links, wij roffelen zijn harteklop. De zeeslang duikt onder, komt op – en is dageraad. Wij werpen ons kleurig dekschild af, stappen uit in een schoongewassen…
Waar de duivelsstok in het water roert, waar de donderpad schuins uit de modder loert; Waar knistelkruid groeit, gamander, wiepeldoorn, waar oempig de roep klinkt van de dompelhoorn; Waar de loop over sluikpaden ploddig gaat, waar de tijdsstroom hangen blijft achter het verlaat Daar ligt het onland van de Gieselgeer.…
Geruisloos van de liefde afgedreven stoot ik tegen haar naam. Ik moest haar lichaam uit handen geven haar laten lopen het schoolplein af. Buiten mij is ze grijs geworden. Ik houd haar vast in kastanjebruin. In het verlengde van de laatste wegwijzer hadden wij de vrije taal moeten opzoeken. Als…
Voorjaarsmoeheid Zomerloomte Herfstdepressie Winterslaap. Zo komen we het jaar wel door. © André Degen