Natuur
Ik mis haar nu al,de schuchtere groenesteeds wijkende.´Kom terug!´ had ik daarom willen roepenmaar de kraanvogelsmet de dalende zon als tikakeken omhoog naar hun bestemminggingen opin de luchtspiegeling van Atlantis. © André Degen
Categorie: Gedicht van de week
Projectie
Mam, nu wij niet langerop de zonneweide liggende badlakens verschoten zijnjouw jurk uitgelopenzie ik dat ook jouw jeugdblootstond aande camera Verkleedkleuren in optochtde projector schroeithet stof wegniet te lang stilstaanbij een diaanders brandt hij door Als het donker maareen lichtraam heeften mijn moedergeen leeftijd aanneemtben ik niet bang Mam, zie…
Werkdag
Ik schraap mijn gezichtvan de spiegel.De afvoer is spreekbuisvan mijn vermoeidheid.Als ik opduikuit de wasbak,zijn mijn trekken dan weggespoeld?Ik hang mij opin de strop van fatsoenschuifel langsdichtgeplamuurde façades.De bus is een rijdende wachtkamer.Doordeweekser kan de dag niet zijn.Op de toetsenborden worden weerongehoorde rêverieën gespeeld.In mijn hoofd ligt grijze boetseerkleite grijp…
Natuurbehoud
Toen ik jong waseindigden alle natuurfilmssteevast met dezelfde boodschap:‘En we zullen zuinig moeten zijn op[bedreigd natuurreservaatnaar keuze invullen]willen we de kreet van de[zeldzaam dier uit dat gebiednaar keuze invullen]in de toekomst kunnen blijven horen.’ En dan kwam er een eindshot vaneen roofvogel hoog cirkelend in de luchtmet dramatische muziek. Maar…
Mijn hart
Mijn hart, we zijn nu eindelijk alleenver weg van de liefdeen haar open plekkenwaar geweien verstrikt raken.De liefde die harten alleen maaruit hun ritme brengt. Mijn hart, jij doet nugelijkmatig je werktijdens onze vaste ronde. Naarmate ik langer renstampen mijn voeten dit aantot vaste zekerheid: Dat ik mijn leven langtot…
Leek
Ik ben in Leek geborenen ik vraag me nu afwaarom ik er ooitben weggegaan. Want wat is er leukerdan met medekolonistendammen opwerpenin het Molenkanaal? Fikkie stoken aande grens van bewoningmet vuurstokken wilde dierenop afstand houden. Blote bibsje spelenmet mijn buurmeisjeeen erectie krijgenvoordat het woord bestond. We plasten vlak na elkaarin…
Confrontatiespiegel
Je blik zeilt schuinaan die van de fotograafweg van mij. Je ogen wordenheiig van vertewaaruit de onkenbarebekendezal naderen. Je kijkt ernstigerdan volgens je jeugdaannemelijk is. In je strakke truitjewaarin de mottengeen gaten zullen vretenverheft zich jouw jeugd. En ik stavoor dezeconfrontatiespiegelverbijt medat slechtseenrichtingsgetuigenismogelijk is. © André Degen
Vogelaars
Mensen legden hun korte blik afvan alledagomhingen zich metde lange kijk. Onze gids legde de klokuit in de ruimte:‘Zwarte stern op drie uur,brilduiker op zes uur.’ Hij leerde onsvogels te vangenzonder ze te kortwieken. Naarmate de dag vorderdekwam de zeearendhoger aan de hemel te staan. Tot de leeuwerikhet zenit aangafvan…
Het laatste paar
Toen ik de winkel ingingwaar allerlei spullen werden verkochtvoor hyperfitte mensendie wandelen, kamperen,bergbeklimmen en skiënvoor een nieuw paar bergschoenenbedacht ik: dit zal welhet laatste stel zijndat ik in mijn leven koop. Met het vorige paardeed ik vierentwintig jaar.Stel, deze gaan net zo lang mee,dan ben ik zevenenzeventig.Op die leeftijd koop…
Nazomerspel
We delen ons bloedmet de muggenherstellen de balansmet rode wijn.Ons lichaam merkt het verschiltoch niet meer op. In een kuip badend van lichthouden we onszelf veiligterwijl we worden omgevendoor donkere stammen. Een auto rijdt dwarsdoor het stuk heenmaar blijft in zijn eigen tijden wij in de onze. De sterren die…