Ik dring invreemde kamerslees het open boekde pantomimevan stomme levens. Ik zie klokkenandermans tijd wegtikkenvanuit mijn machtigeduisterheidkijk ik hen weerloos. Ik meng me inhun etenniet bestemd voorde hongerblikvan buitenstaanders. Bij de bereidinggrijpt hij haarfors van vorensein voor verdwijning. Ze laten mij achterbij de dampgeestendie deksels optillenen zichzelf uitlaten. Elke avond…
Vandaag (5 december 2020) maakte ik mijn twintigste stadswandeling. Corona, frisse neus halen, zorgen dat je in beweging blijft, jullie kennen dat nou onderhand wel van mij. Al rondlopend zag ik dat het gemeentebestuur een stuk of wat van mijn gedichten her en der in de stad had opgehangen. Een…
Loodsen staan te braakin een tijdszonetegenover de archipelwaar de regenboog verbleektals de lophorina superbahaar kleurwaaier uitspreidt. Hier: grauwe kauwen.Conjunctuurfluctuatiesin golfplaat gestold. Een dagpauwoogklapt stilnaar de hemel. © André Degen
Het is zondag 29 november 2020. Ik loop over een verlaten bedrijventerrein in Groningen, aan de rafelranden van de stad, onder een kouddalende zon. Ik kom er tijdens een van mijn stadswandelingen (die ik heb ingesteld sinds de corona uitbrak. De teller staat inmiddels op negentien). Waarom in godsnaam? kun…
Mama was vast ziek, want ze hoefde geen eten.Ze moest een prikje in haar arm, het deed geen zeer,een beetje bloed, niet erg, ik veegde het weg. Daarna ging ze slapen.Ik weet niet waar ze aan dacht;vast iets leuks, want ze keek heel blij. Ik ging met Kitty bij haar…
Gisteren (24 november 2020) stond er een lang artikel in De Volkskrant van de vaste popjournalist van het dagblad, Gijsbert Kamer, over het album New York uit 1989 van Lou Reed. En vandaag (25 november 2020) praatte Kamer er op Radio 1 over met Patrick Lodiers. Onderwerp van Kamers bijdrage…
Volgens het boekjewaarvan wij de zinnenhelemaal uitliepenlag het dorp van onderkomenaan de andere kantvan de bladzijde. Links deinden bomendoor onzichtbare branding.Een hert aan de bosrandstak de kop opkeek mij secondenlang aan;een blik die een telescoopvizierdoorborend maakt. Vele vogelswaren onze hoofdenin- en uitgevlogen. Nu liepen wede laagstaande zonzo in de armen.…
Eergisteren (vrijdag 13 november 2020, ja, jullie kunnen veel van me zeggen, maar niet dat ik bijgelovig ben!) heb ik met goede vriend C. weer een stuk van het Pieterpad afgelegd. Dat is, zoals ik vaker heb gezegd, een meerjarenproject van ons (we zijn inmiddels vijftien jaar onderweg…). Elk najaar…
Zij ziet mijn dorstglimlachtin haar lachhaast onmerkbare knik. Ik wil het boodschappenkarretjevan mij afduwenals een kinderwageneen rollatorde beidevernederende kantenvan het levendie ik moet kennen. Op de transportbandleg ik mijn spullenzo dicht mogelijkbij de hare,het beurtbalkjeals scheiding. © André Degen
Nu denken jullie natuurlijk, met zo’n titel: het is zover. Het is André nu écht in z’n kop geslagen, hij is niet meer te redden, er zal nooit meer één zinnig woord uit die jongen komen, als hij al zulke titels de wereld in gaat sturen. Afvoeren die vent en…
