Een bleekblauwe stip, niet meer

Vandaag (16 februari 2020, helaas de warmste zestiende februari ooit, doch dit terzijde) spit ik de weekendeditie van De Volkskrant door en stuit daarbij op dit artikel. Het gaat over een foto die dertig jaar geleden haast terloops genomen werd vanuit de Voyager, van een afstand van 6,4 miljard kilometer,…

Lees verder

Hun slagen

Snaren zijn deparallellen en meridianenvan hun wereldin een altijdgroen omzoomd seizoen. Zij gedijenop iedere ondergrond. Uit hun in triomfgeheven bokaalgutst glanzendhet leven over. Het was een eer bij henaan de zijlijn te mogen staan. © André Degen

Lees verder

Palermo: allang geen maffiabolwerk meer

Door een artikel in het Volkskrantmagazine, de zaterdagbijlage van De Volkskrant, over Palermo, zwerven mijn gedachten vandaag (2 februari 2020) als vanzelf terug naar die stad, waar ik negentien jaar geleden een paar dagen met mijn vrouw verbleef. Lange tijd berucht om zijn reputatie als maffiabolwerk (dat burgemeester Leoluca Orlando…

Lees verder

Winterslaap

Om ons heenspanden wij opnieuwhet membraan tussenbuiten en binnen. Maar voorlopig zijn we weeruitgezomerd.De campingbeheerderheeft de slagboom neergelaten tussen ons speelterreinen de buitenwereld. De rupsenpoppen liggen op zolderte wachten ophet lichte seizoenwanneer ze zich wederomuitvouwen mogennaar het open licht. Als het ruisen weer begint in de naar nul gedraaide gasstelletjesin…

Lees verder

‘Door omstandigheden’

In de aanloop naar de Poëzieweek (van 30 januari tot en met 5 februari) neemt Arjan Peters in De Volkskrant van zaterdag (25 januari 2020) een gedicht door van drie dichters die hem het afgelopen jaar zijn opgevallen. Zo praat hij met Erik Jan Harmens over diens gedicht ‘Kom’, een…

Lees verder

Kofie, koffie, lekker bakkie…

Vandaag (24 januari 2020) even een luchtig onderwerp of – als je streng bent – een non-item: koffie (ja zeg, de boog kan niet altijd gespannen staan). Sander van Walsum wijdt er in De Volkskrant op deze grijze, killige vrijdag een Stekel aan, een vaste rubriek waarvan de toon altijd…

Lees verder

Vissenkom

De goudvis in zijn komwordt aan alle kanten omgevendoor doorzichtige vrijheid.Hij zwemt ernaartoe, hapt ernaarmaar moet zich buigen naarde kromme beperkingvan de wereldbol. Eens zag hij door die panoramabrileen natuurfilm op televisiewaarin zalmen hun staart ophaaldenvoor de zwaartekracht.Die avond zwom hij topsportrondjeshapte bijnain zijn eigen staart.

Lees verder

‘Is dit boek wel geschikt voor jou?’

Vandaag (18 januari 2020), door een artikel over de afname van het aantal bibliotheken in Nederland waarin onder andere de dreigende verdwijning van de boekerij van Hurdegaryp ter sprake komt, voert mijn geheugen me terug naar wel 43 jaar geleden. Naar diezelfde bibliotheek van Hurdegaryp. Als leerling van wat toen…

Lees verder

Amsterdam huilt (waar het eens heeft gelachen)

Vandaag (16 januari 2020) reed ik naar mijn werk. Daarbij had ik, zoals gewoonlijk, de autoradio afgestemd op Radio 1 (ja, ik ben nog van de generatie die dat zo noemde; ik had op basis van mijn leeftijd zelfs Hilversum 1 mogen zeggen). Het liep tegen enen en toen werd…

Lees verder

Hulshorsterzand

Twee lichamen geledenhadden wij hiereen liefde begaanOp de tijd verstoven woordenlagen uitin tot aarde weergekeerdewolkenformaties. Nu, op stukgelopen paden,keken wij het geluk in de rug.Rondom onsklonk de verte dichterbij.Achter de coulissenreden treinenmensen uit elkaar. In de takken hingende spinsels van weleer.In de struiken lagen nogonzichtbaar de strikken.Everzwijnendolle schatgravershadden de aarde…

Lees verder