Eind goed…

‘Bloedgeschuurde ontwinkeling gedaagt scherfvrije protszones inteeg..’ ‘-André, André, gaat het?’ ‘…getaligde brijsknijter verputtert de slaafvordering…’ ‘-Lieverd, zal ik even de dokter bellen?’ ‘…ophemelvrij splinterzaam knokje…’ ‘-Dokter, kunt u alstublieft met spoed komen? Mijn man slaat wartaal uit!’ ‘…prieglimmer potdoorgetuig totaalverdons…’ ‘Meneer Degen, kunt u mij verstaan? Gaat u rustig met…

Lees verder

Dichters

De tap stond weer als een spuigemaal open en de woorden begonnen weer als mieren door elkaar heen te lopen. Mijn kameraad zei – bierglas als een nonchalante microfoon voor zijn doordrankte kop – ‘André jongen, wij dichters zijn de seismografen van het menselijk gemoed. Wij zijn antennes op de…

Lees verder

Achterhammen

Toen ik een Spaans café binnenstapte rondkeek en riep: ‘Wat een hammen hangen daar aan de bar!’ en twee Nederlandse dames – beiden met een fors achterwerk – zich verstoord naar mij omdraaiden haastte ik mij dat te verbeteren in ‘boven de bar’. © André Degen

Lees verder

Voor mijn kat

Als ik met mijn kat alleen in dit kot ongemerkt de grote stilte bereik hoe lang zal het duren voor Boris aan mij knagen gaat? Waar ligt voor een kat het omslagpunt tussen ‘je vreet je eigen baasje toch niet op’ en ‘ik verrek van de honger’? Wat zit eerder…

Lees verder

Mijn hart

Mijn hart, we zijn nu eindelijk alleen ver weg van de liefde en haar open plekken waar geweien verstrikt raken. De liefde die harten alleen maar uit hun ritme brengt. Mijn hart, jij doet nu gelijkmatig je werk tijdens onze vaste ronde. Naarmate ik langer ren stampen mijn voeten dit…

Lees verder

Een invasieve exoot

Gisteren (8 januari 2022) kwam ik terug van een kort familiebezoek in Wiesloch, in de buurt van Heidelberg. Al twintig jaar maak ik er een gewoonte van, als ik daar weer ben, om in een bos in de buurt, het Dämmelwald, te gaan hardlopen. Ik heb er een rondje van…

Lees verder

Ononderbroken

Mam, hoewel jij net als ikniet in God geloofde komt het ons nu beter uit maar wel van een hiernamaals uit te gaan. Want ik wil onze gesprekken niet laten onderbreken door zoiets onbenulligs als de dood. © André Degen

Lees verder

Werkhouding

‘Wat sta je daar nou te niksen?’ schamperde iemand ooit toen hij mij langdurig uit een raam zag staren. Hij moest eens weten hoeveel moeite het mij kost elke keer tot die staat te komen. © André Degen

Lees verder

Vogelaars

Mensen legden hun korte blik af van alledag omhingen zich met de lange kijk. Onze gids legde de klok uit in de ruimte: ‘Zwarte stern op drie uur, brilduiker op zes uur.’ Hij leerde ons vogels te vangen zonder ze te kortwieken. Naarmate de dag vorderde kwam de zeearend hoger…

Lees verder