Filmmakers hebben het eind verleugend: sterven is niet in een bed van violen, je zacht begraven in geliefde armen, en na ‘t afscheidswoord je ogen dichtdoen in close-up vereeuwigd; doodgaan is mijn oma die alles laat lopen op het laatst een verpleger aanziet voor haar lievelingszoon.
Toen de grenzen waren uitgegumd zat er geen lijn meer in zijn leven. Zijn douaniersuniform moest hij afleggen, hij voelde epauletten afgerukt. Hij greep zich vast aan een jachtgeweer en schoot eerst zijn vrouw en toen zichzelf neer op de vlucht. Het was rechtvaardigheid geweest als hij…
Op deze dag stellen wij een bibberig lichtje tegenover de massieve duisternis. Wankel waakvlammetje waar de onvermoeibare ademtocht rakelings overheen scheert. Elk jaar moeten de verstomden weer komen met hun verhaal om bij ons in het gevlij te blijven. Maar het rumoer om ons zwelt aan, terwijl…
Terwijl al mijn pori�n geluidloos schreeuwende muilen worden, en ik de jouwe wil dempen, stuk voor stuk, terwijl ik mijn hitte met de jouwe wil smoren, voeren woorden tussen ons libelles' schijngevechten uit. -Een mier die meer durft dan ik sla je ge�rgerd van je kuit. Jij laat mijn woorden…
Tussen twee duisternissen heeft mijn spetterkaarsje even gebrand.
In een krakersbolwerk liep ik Saar mooi punkbeest tegen ‘t zachtgebleven lijf dat die piercings niet nodig had om in vorm te blijven. Saar ‘hield van mannen met verrotte koppen waaraan je kon zien dat ze hadden geleefd’; ze keek mij dus met minachting aan. � Ik kan Saars bewondering…
Quitte of dubbel’ knipten je ogen maar de kern van dit spel moet chance blijven. ‘Va-banque!’ riep ik tegen de regels in; liefde die geen liefde zijn mag wil desnoods verder gloeien als haat. Jouw pupillen, losgeslagen, begonnen te draaien de cirkelgang van de ketel door, trechter waarin mijn geluk…
Op Schiphol heb ik mijn trouwring door het toilet gespoeld; edelmetaal dat niet heet te roesten. Zoals het vergaat. Overzees op weg naar een vrouwelach die kokoswit openparelt.
Toen mijn liefde zich gebogen had naar de muur waartegen zij zich blind ging beuken is zij niet verhard. Zij liep uit in soepele klimop, verticaal stroomgebied van de hoop die de muur besprong van haar slaapkamer, bladeren om haar slapen legde een kroon om haar vensters. De nerven in…
Filmmakers hebben het eind verleugend: sterven is niet in een bed van violen, je zacht begraven in geliefde armen, en na ‘t afscheidswoord je ogen dichtdoen in close-up vereeuwigd; doodgaan is mijn oma die alles laat lopen op het laatst een verpleger aanziet voor haar lievelingszoon.
