Je blik zeilt schuinaan die van de fotograafweg van mij. Je ogen wordenheiig van vertewaaruit de onkenbarebekendezal naderen. Je kijkt ernstigerdan volgens je jeugdaannemelijk is. In je strakke truitjewaarin de mottengeen gaten zullen vretenverheft zich jouw jeugd. En ik stavoor dezeconfrontatiespiegelverbijt medat slechtseenrichtingsgetuigenismogelijk is. © André Degen
Mensen legden hun korte blik afvan alledagomhingen zich metde lange kijk. Onze gids legde de klokuit in de ruimte:‘Zwarte stern op drie uur,brilduiker op zes uur.’ Hij leerde onsvogels te vangenzonder ze te kortwieken. Naarmate de dag vorderdekwam de zeearendhoger aan de hemel te staan. Tot de leeuwerikhet zenit aangafvan…
Toen ik de winkel ingingwaar allerlei spullen werden verkochtvoor hyperfitte mensendie wandelen, kamperen,bergbeklimmen en skiënvoor een nieuw paar bergschoenenbedacht ik: dit zal welhet laatste stel zijndat ik in mijn leven koop. Met het vorige paardeed ik vierentwintig jaar.Stel, deze gaan net zo lang mee,dan ben ik zevenenzeventig.Op die leeftijd koop…
We delen ons bloedmet de muggenherstellen de balansmet rode wijn.Ons lichaam merkt het verschiltoch niet meer op. In een kuip badend van lichthouden we onszelf veiligterwijl we worden omgevendoor donkere stammen. Een auto rijdt dwarsdoor het stuk heenmaar blijft in zijn eigen tijden wij in de onze. De sterren die…
Om ons heenspanden wij opnieuwhet membraan tussenbuiten en binnen. Maar voorlopig zijn we weeruitgezomerd.De campingbeheerderheeft de slagboom neergelatentussen ons speelterreinen de buitenwereld. De rupsenpoppenliggen op zolderte wachten ophet lichte seizoenwanneer ze zich wederomuitvouwen mogennaar het open licht. Als het ruisen weer begintin naar nul gedraaide gasstelletjesin de bomenin ons bloed.…
Na een lange wandelingin hartje Corrèzekwamen we aanbij een huiskamercaféver weg van de bewoonde wereldde uitbaatster een oud vrouwtjewij als enige klanten. En we zeiden:‘Bij ons kan zoiets niet.Die krijgt een klap op haar kopen hup, weg kas.Hier gebeurt dat niet’wilden wij geloven. Vanaf dat ogenblikpaste alleswat het mensje zei…
Het naseizoen houdtde vitrages dicht,kelken hebben hun spirit verloren.Terrasstoeltjes zijn vlindervleugelsingeklapt.Meeuwen verwaaien als krantenin een verleden tijd.Al wat zomers isis op reis gegaan;wie hier nu nog rondhangtmiste de aansluitingmet de karavaan.De luchtballon vol kleurendrijft weg achter de horizon. © André Degen
Om ons heenspanden wij opnieuwhet membraan tussenbuiten en binnen. Maar voorlopig zijn we weeruitgezomerd.De campingbeheerderheeft de slagboom neergelatentussen ons speelterreinen de buitenwereld. De rupsenpoppenliggen op zolderte wachten ophet zonneseizoenwanneer ze zich wederomuitvouwen mogennaar het open licht. Als het ruisen weer begintin naar nul gedraaide gasstelletjesin de bomenin ons bloed. Maar…
Onze eerste ontmoeting:Ik was twaalf, hoogzomersen ik stond op een balkon. Van over een smal ravijnwaaide muziek op mij overLong tall Ernie and the Shakers♫You should have seen merock and rolling…♫ Een vrouw in negligédie met de ochtend opengingstond tegen een balkonbalustradevolle bierflesnonchalante microfoontegen haar borstwaarop ze het ritme mee…
Deze middag brengt mij terugbij mijn oma’s huisjedat met haar meegekrompen is. En weer loop ik wegvan die uitvalsbasismet mijn broerlangs eindeloze slotendoor het eindeloze landwaar onze jeugd verzwierftot waar het levennog niet ingepolderd was. Na het beslechtenvan een riddertwistwachtte onsin dat tussenthuiseen drankdie kracht teruggafen onze verhalenkregen de gloedvan…
