Ik heb het er op deze plaats vaker over gehad: de heilzame effecten van wandelen. Vandaag (19 april 2020) staat er een artikel op nu.nl (‘Wat doet een lange wandeling met je lichaam en geest?’) waarin neuropsycholoog Erik Scherder ten tonele wordt gevoerd.
Scherder zegt in het artikel dat wandelen creatiever maakt en als Scherder het zegt, is het WAAR, want hij heeft ervoor doorgeleerd.
´Ons cognitieve brein’, aldus Scherder, ´wordt gedurende de hele dag belast: momenten van rust zijn er bijna niet, omdat ons werk en onze smartphone veel aandacht opeisen. Met wandelen laat je die druk letterlijk van je af vallen. Daardoor gaan we weer mijmeren en creatief zijn.´
Je concentreert je tijdens het lopen op de beweging en daarbij valt de druk van het constant nadenken van je af. Tijdens die ontspanning wordt het zogenaamde default mode network ingeschakeld (het ’terugvalnetwerk’): een netwerk van gebieden in de hersenen dat vooral actief is in een toestand van rust (bijvoorbeeld bij dagdromen).
Op de achtergrond, zo betoogt de hoogleraar neuropsychologie, blijven je hersenen tijdens het wandelen doorwerken, al ben je je daar niet bewust van. En het kan zomaar zijn dat je na een fikse wandeling, floep, ineens een oplossing hebt voor een probleem waar je de hele ochtend al vruchteloos over hebt lopen piekeren.
Verder benadrukt Scherder in het artikel het sociale aspect van wandelen: ‘Tijdens het wandelen kom je echt een paar gesprekslagen verder dan normaal. Dat heeft voornamelijk te maken met de fasciculus uncinatus, een verbinding tussen je frontale en temporale hersenkwab ( – preciezer: de de verbinding tussen het sensorische en het motorische spraakcentrum – AD). Deze gebruik je om te navigeren, maar maakt ook empathie aan. Daardoor zul je meer invoelend zijn en ontwikkel je sneller een band met de ander.’
Dan wordt in het artikel een stel beschreven dat met twee anderen het Pieterpad loopt. Tijdens die wandelsessies ontstond er een hechte band tussen de leden van het viertal. Ze sneden onderwerpen aan die gewoonlijk niet zo snel ter tafel kwamen en de gesprekken gingen ook meer de diepte in.
Die laatste ervaring heb ik zelf ook. Schreef ik niet in september 2017, in mijn weblogbijdrage ‘De Sint Pieter komt in zicht!‘: ‘Lopend over bospaden, karresporen en veldwegen voerden we wederom diepzinnige gesprekken, mijmerden, hadden even gemoedelijke als vluchtige ontmoetingen, dronken en spraken ’s avonds verder. En gingen ‘met de kippen op stok.’
En dan heeft wandelen nóg een voordeel, aldus Scherder: je wordt er fitter van: ‘Je kent het wel: het is laat in de middag en je oogleden zakken langzaam naar beneden. Het liefst zou je helemaal niets meer doen (…) Ik kan iedereen aanraden om dat moment aan te grijpen om een wandeling te maken. De dufheid is dan binnen een mum van tijd verdwenen.’
Dus, mensen, in deze periode van soms wat landerig verplicht thuisblijven: doe je wandelschoenen aan en loop! Na de hierboven gegeven opsomming van voordelen van wandelen, kun je het haast niet meer aan jezelf verkopen om toe te geven aan die namiddagdip en op de bank te blijven hangen!
