Mijn ouders in hun jonge jaren,
met op de achtergrond de katholie-
ke kerk van Kloosterburen.
‘Voor wie steek jij een kaarsje op?’ vraagt Anita Witziers ons. Nou, ik zou graag een, eh, ‘kaarsje’ opsteken voor Anita Witziers.
Maar nee, even alle flauwigheid op een stokje (eh, wacht even…), want het onderwerp is serieus genoeg; vandaag (2 november 2017) is het namelijk Allerzielen, de dag dat (vooral) katholieke mensen hun doden gedenken.
Over de vraag voor wie ik graag een vlammetje zie branden hoef ik niet lang na te denken: voor mijn ouders.
Morgen is het precies twee jaar geleden dat mijn moeder overleed; mijn vader was haar helaas al ruim anderhalf jaar voorgegaan.
Of ik ze mis? Er gaat geen dag voorbij of ik denk in ieder geval even aan hen beiden.
Als het goed is, voeden je ouders op tot onafhankelijkheid, zodat je je prima zonder hen kunt redden, maar op het moment dat ze er beiden niet meer zijn, denk je met weemoed terug aan de tijd dat je nog niet zonder hun steun en wijze raad kon.
Op deze dag brand ik daarom een kaarsje voor hen (en dat terwijl ik niet eens katholiek ben) en plaats hieronder mijn gedicht Terugblik dat ik voor en over hen geschreven heb.
Terugblik
Op dit ogenblik
voel ik mijn ouders
naar mij kijken
vanaf het bankje
voor ons zomerhuisje
waar de aanwijsstok
van de zonnewijzer
ons speelveld afgrenst.
Mijn vader
met een gul glas
waar de zon
in rondwalst
mijn moeder
met haar ogen dicht
die ze elk moment weer
open kan doen.
© André Degen