Levende legende
‘Ik moet nodig weer eens beginnen.’Het nieuwe boek blijft hangen.De schrijver voor wie het geheugeneen kwelling washerkent nu zijn bevrijder niet. Stukken hersenschors drijvenin troebel oogwater. Op zijn verjaardaggeen jaartje ouderopgenomen in tijdloosheid. ‘Als ik doodgaword ik onverdwijnbaarof hoe heet dat ook alweer.’ © André Degen
De voordood

Door een aangrijpend artikel over vroegtijdige dementie bij veertigers en vijftigers vandaag (29 oktober 2019) in De Volkskrant moest ik er ineens weer aan denken: de dementie waar mijn eigen vader aan leed. Bij hem werd de ziekte acht jaar geleden vastgesteld, maar de sluipende aandoening deed waarschijnlijk al jaren…
Boomhut
In het altijd groene seizoenga ik wonenin een hangtussen hemel en aarde. Bij bolle bries deinenin het kraaiennestnooit meer uitvliegenmee ruisen metde hoge branding. Afdalen naar de grondmet teruggevondenlogge voetenuitstellen totde roep van de buitenwachtallesoverheersend wordt. © André Degen
Het wonderkind uit Charleville
Vandaag (20 oktober 2019) is het 165 jaar geleden dat Arthur Rimbaud geboren werd. Hè, wie? Tsja, zo gaat dat… Wie kent hem nog? Ooit begroet als poëtisch wonderkind (op zijn veertiende schreef hij al – soepel lopende – Latijnse verzen) en als voorloper beschouwd van de symbolisten en surrealisten,…
Geen gewoon Indisch meisje
Ik rende achter mijn schaduw aan.Ze fietste mijn hoofd binnen, zomaar,Indo-meisje, negentien, twintig,gebleekte spijkerbroek met gordel van smachtwat afgezakt van haar coole chillbillentoonde een tip van haar slipjehet topje van de ijsberg. Gelukkig stelt de stier nooit teleurals de torero de muleta voor zijn brieskop zwaait. Ik zette aan om…
Hoe ik de 4 Mijl liep

Zo, het is weer volbracht. Vandaag (13 oktober 2019) heb ik voor de ‘ik-ben-de tel-kwijt-geraaktste’ maal de 4 Mijl gelopen. De loopomstandigheden waren bepaald goed: een half uur vóór mijn starttijd (13.45 u.) had het nog vrij doordringend geregend, maar toen ik aan de start verscheen stopte die (ik zou…
Hoe loop ik een goede 4 Mijl?
Oktoberloof
Het licht zo dundat het door de nerven valt.De zon draait zich af,het schrale verwaaienstaat om de hoek. Ik keek dwarsdoor een kleuter heenin wie aders roestroodwegen banen. Vanonder scheefgezakte stoeptegelstasten rimpelarmpjesnaar de hemel. © André Degen