Het was alweer een tijdje geleden, maar vandaag (2 mei 2021) was het weer eens raak: ik ontving een ‘relatieaanzoek’. Dit keer kwam die van ene Olesya. Ik ben getrouwd, dus in principe immuun voor dit soort aanzoeken, maar goed, Olesya weet dan toch de gevoelige snaar in mij te…
Vandaag (26 april 2021) is de verjaardag van mijn oma van moeders kant. Niet dat ze die kan vieren, want ze is al 23 jaar dood, maar ik wil op deze dag graag even bij haar stilstaan, want ze was een oma ‘uit het boekje’. Goed, luisteren was niet haar…
Wanneer de koninginaan zichzelf gaat denkenals ‘al zoveel winters oud’ Zal ze dan de zoele avondenmissen uit haar jeugdtoen mengewoon op straatelegant loomde rumba uitzwierde? Dan beseft ze dat men in haartweedehands vaderlanddie kille klomp kleialleen op Koningsdaghost op straaten dan nog slechtseen houterige klompendans. Denkt ze dan terugaan de…
Katten in de etalageliggen voor het grijpen.In mijn huisis ruimte genoegdie ze kunnen vullenmet hun warme lijven. Ik passeer kookeilanden.De vrouw des huizes oogt‘Leg maar aan’.Ik ben de beloftevan een ogenblik. De doorgangshuizenop mijn routewarme haagvan toeschouwersdie wedstrijdlopers aanvuren. Ik word alleen beloondals ik doorloop;stilstand is verdacht. Ik groeteen afscheid.…
Gisteren (13 april 2021, de dag waarop mijn moeder 82 had moeten worden…-( was ik op weg van mijn woonplaats naar het adres van een leerling die ik begeleiding geef. Ik teken daarbij aan dat ik in een uitstekende stemming was, niet gehaast, niet opgefokt. Ik reed op de weg…
Vanmorgen liep de spiegelmeer vol met mijzelfdan wenselijk wasvoor beide partijen. Twee paar flauwe ogenvroegen zich afwie was nu eigenlijkafspiegeling van wie? De spin die zichin de nacht sluipsmijn nek had ingevretenliet gif in mijn aderen achter. Hersengeleialle kanten op geglibberddoodleuk weer de pan in geschepten opgediend. De geest bonkte…
De psychiater vroeg:‘Hoe zou u zichzelfin één woord typeren?’‘-Mankemens’. © André Degen
Aan dit gedicht heb ik niet hard gewerkt.En dat kun je ook wel merkt. © André Degen
Hij had zichzelf vastgezet:‘Jij staat niet eerder opdan dat je gedicht voltooid is.’ Weken latervonden ongeruste bureneen aan tafelzittend lijkvoor een lege bladzijde.
Als ik hetvoor het zeggen krijgdan gooi ikalle uitheemse woordenbuiten de deur. Hefschroefvliegtuigwiekt helikopter weg,droogzwierderzwiept centrifugeuit onze schone taal,ingenieur treedt terugvoor vernufteling. Nederlanderin hart en nierenwerp ik een dijk optegen de stortvloedaan buitenlandse woorden,ik de purist,eh, pardon,taalzuiveraar. © André Degen
