Dit geldt voor veel lezers.
Vandaag (22 februari 2015) staat er een artikel op nu.nl over de Ierse schrijver Kevin Barry (nog nooit gehoord van die man laat staan een letter van hem gelezen. Shame on me?). Hij is in ons land voor de promotie van de Nederlandse vertaling van zijn verhalenbundel Dark lies the island (in het Nederlands is dat geworden Donker ligt het eiland).
In het vraaggesprek toont Barry zich evenwichtiger dan uit andere uitspraken van hem zou kunnen blijken. Zo smeekt hij haast om de gunst van de lezer: ‘I want my reader to adore me, to a disturbing, stalkerish degree.’ En zijn ambities zijn ook nogal overspannen: ‘I won’t be happy until I’m up there, receiving the Nobel Prize.’ Goed, dat laatste is natuurlijk wat tongue in cheek, maar toch.
Barry heeft het in het interview over de aantrekkingskracht van het korte verhaal ten opzichte van een lijvige roman. Voorbij zijn de tijden dat mensen avondenlang met hun neus in de vuistdikke boeken van bijvoorbeeld Charles Dickens zaten:
“Misschien vanwege de kortere aandachtsspanne van de lezer. Vroeger zat iedereen bij ons altijd met zijn neus in een roman, want Ierland heeft een rijke literaire traditie. Dat fervente leesgedrag zie je steeds minder, naar ik meen is dat ook elders in Europa het geval. Ik heb het idee dat we als schrijver rekening moeten houden met zulke veranderingen. Korte aandachtsboog, korte verhalen.”
Zou het écht zo zijn, dat hedendaagse lezers romans van meer dan 300, 400 bladzijden links laten liggen? En moet je daar als romancier rekening mee houden?
Het boek waar ik dezer dagen in zit te lezen, is Der Zauberberg van Thomas Mann, een Bildungsroman van bijna 1000 dichtbedrukte bladzijden met zware onderwerpen. Ga er maar aan staan. Maar goed, dat was bijna een eeuw geleden. Ik denk niet dat het slim is om anno 2015 met zo’n dikke turf aan te komen zetten.
Ik schrijf momenteel driftig aan mijn tweede roman, Melancholia errabunda. Wat de precieze omvang zal zijn, weet ik uiteraard nog niet, maar ik kan mijn trouwe lezertjes nu alvast geruststellen: het boek zal ruim onder de 1000 pagina’s blijven.
