Hoe het Pieterpad meeging met zijn tijd

De Schipbeek, die stroomt tussen Holten en Vorden, en waar ik in
november 2020 langs liep tijdens een Pieterpad-sessie
.

Vandaag (31 juli 2022) stuit ik op een lang artikel uit de NRC over het Pieterpad, de LAW (Lange Afstands Wandeling) waar ik al veel vaker over schreef.

De aanleiding voor het stuk is de verschijning van de tiende editie van de Pieterpad-gids, het vademecum (pun intended; vademecum betekent ‘ga met mij’) voor iedere wandelaar die de route loopt en niets daarvan wil missen.

Maarten Goorhuis, zoon van een van de founding mothers van het Pieterpad (Toos Goorhuis-Tjalsma en Bertje Jens), heeft de fakkel van zijn moeder overgenomen: ‘Het Pieterpad is zijn levenswerk, hij is er nu al meer dan dertig jaar mee bezig.’ Goorhuis vertelt de journalist van de NRC over de veranderingen die de bekendste langeafstandswandeling van Nederland in de loop der jaren heeft ondergaan.

Er werden snelwegen aangelegd, woonwijken uit de grond gestampt en er verdwenen bruggen. Dit noopte de geestelijke moeders (en nu dus de ‘geestelijke zoon’) tot het verleggen van trajecten. Zulke routewijzigingen worden trouwens keurig op de Pieterpad-website weergegeven. En zo kon het gebeuren dat er van de oorspronkelijke route nog maar een derde over is.

In 1983 werd de wandelroute officieel geopend bij kasteel Vorden in de Achterhoek, halverwege de route tussen Pieterburen en de Sint-Pietersberg bij Maastricht. ‘In het begin waren het vooral intellectuele, hoogopgeleide NRC– en Volkskrant-lezende, natuurminnende, witte vijftigplussers die het Pieterpad liepen.’ (laat ik nou precies aan die beschrijving voldoen!)

Maar gaandeweg veranderde het profiel van de gemiddelde loper: ‘Nu krijgt Goorhuis ook weleens mails van mensen met een niet-Nederlandse achternaam, AD– en Telegraaf-lezers zijn ook gaan wandelen. En onderweg kom je geregeld twintigers en dertigers tegen. „Het is een instappad voor iedereen.”

Voor mij is het ‘de moeder van alle langeafstandswandelingen’ en ik betwijfel of ik ooit zo verknocht kan raken aan, pak hem beet, het Grenslandpad, het Marskramerpad of het Noaberpad, zoals ik in de loop der jaren gesteld ben geraakt op het Pieterpad.

Facebooktwitterredditpinterestlinkedinmail

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *