De pen gedoopt in alcohol

              

Tsja, we geloven je, Malcolm.                                                   Reve lustte 'm ook wel.

 

Vandaag (14 januari 2014) staat er in het culturele V-katern van De Volkskrant een interessant artikel van Wilma de Rek over de relatie die vele schrijvers onderhouden met Koning Alcohol.

 

De voorbeelden van auteurs die de fles broederlijk naast de inkpot hadden staan – of die die twee regelmatig door elkaar haalden -, zijn legio. Wilma de Rek noemt enkele bekende drinkebroertjes: Malcolm Lowry, Tennessee Williams, Dylan Thomas, Ernest Hemingway.

 

En uit eigen land: Gerard Reve en Simon Carmiggelt (van wie de uitspraak is: 'De geheelonthouders hebben gelijk, maar alleen de drinkers weten waarom.'). Niet genoemd in het artikel van Wilma, maar een eervolle vermelding waard is de Franse schrijfster Marguerite Duras. Haar consumptiepatroon was bepaald indrukwekkend te noemen: zij zat op een gegeven moment op zes liter wijn per dag…

 

Nu kun je natuurlijk het standpunt huldigen dat drank het creatieve proces stimuleert, onder het motto 'Een schoepenrad werkt sneller als er meer water doorheen stroomt' (vrij naar de uitspraak van Alexandre Lacroix 'Une roue de moulin travaille plus vite quand le torrent augmente sa force.' uit zijn essai Se noyer dans l'alcool?), maar dit lijkt mij een misvatting.

 

Tock wordt er in Schrijversland regelmatig gegniffeld over 'de inspiratie komt je tegemoet, als je de fles maar opendoet'. Zelfs vakbroeders (die toch beter zouden moeten weten) en intelligente lezers huldigen het standpunt dat de inspiratie vanzelf wel begint te vloeien, als ook de drank gaat stromen.

 

Ik wil geen party pooper zijn, dus als mensen mij hierover aanspreken, grijns ik welwillend mee en beaam volmondig dat alcohol en inspiratie hand in hand gaan. Give the people what they want, Ray Davies zong het al. Dus als mensen van mij willen horen dat schrijvers alleen onder invloed goed kunnen presteren, zij hun zin, wie ben ik om dat levensgrote misverstand uit de weg te ruimen, als dat het zo goed doet? Maar eigenlijk vind ik het onzin.

 

Alcohol verlaagt hooguit je kritische drempel; je bent in een drankroes geneigd invallen als geniaal te betitelen die in het grelle ochtendlicht, met een nuchtere blik heel wat minder briljant zijn.

 

Ik ben geen calvinist, maar als de alcohol al een rol in mijn schrijversleven speelt, is die er een van 'beloner' en 'demper' na een dag hard werken. Oftewel: eerst ijverig (en broodnuchter) je quotum voor die dag bij elkaar schrijven en na afloop jezelf belonen met een heerlijke rode wijn, 'Gods eigen bloed', zoals dear old Gerard Reve deze edele drank betitelde.

 

Dit alles gezegd hebbende, wil ik graag in stijl eindigen met Motto uit Dronkemansgedichten van Gerard Reve. Daarna volgt Onthouding van mijzelf, want laten we elkaar geen mietje noemen: ik houd ook wel van een slokje. Zoals ik het zelf eens uitdrukte in mijn gedicht De Opperdrinker: 'In de regatta der zuipschuiten/Lig ik aardig op koers', maar vergeleken met al die drankorgels die Wilma de Rek in haar artikel opvoert, ben ik maar een kleine jongen ('ben ik maar klein bier' wilde ik haast zeggen). En dat wil ik graag zo houden.

 

                             Motto

 

Wat zegt u daarvan? Een mens hoort ervan op:

opgehouden met roken, ben ik, acht en dertig jaar oud,

begonnen met gedichten te schrijven.

Zuipen en de rest net als vroeger.

 

© Gerard Reve

 

                             Onthouding

 

Het ontkurkmoment uitstellen

de wijzers over het hoogste

punt duwen

 

Tot dat ogenblik is de dag

besluipen van de roodhals

roerloos in verradelijke sluimer

dan gaat hij ademen

 

Wijn kom tot mij

mijn rode loper

ligt voor jou uitgerold

mijn huig baldakijn

overhuift dit juichmoment

 

Losser de relatie

met de zwaartekracht

de gestage stroom

sleep de scherpe kantjes af

van de spijt

dat het echte leven

nooit op gang kwam

 

Op het bed sloeg

het lichaam te pletter

de volgende morgen

botten, vlees, spieren

in een monsterverbond

 

Het aftellen begint weer.  

 

© Andr� Degen

Facebooktwitterredditpinterestlinkedinmail

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *