Geen huis op je nek, wat een lichtheid geeft dat aan je bestaan! Een woning kan afbranden, onder water komen te staan, je kunt klem komen te zitten tussen onuitstaanbare buren. Ik heb die zorgen niet. Als de grond mij te vast onder de voeten wordt, pak ik in en…
Volgens de Ikanura, een volk van het gelijknamige vulkanische eiland, was de aarde in den beginne een soort reusachtige paraguya. De liefde die zij in zich draagt voor alles wat op haar leeft, zo wil de legende, deed haar uitdijen, totdat zij niet verder kon groeien zonder uit elkaar te…
Er is een prieel, weet ik nu, in een binnentuin, waar ik me terug kan trekken, op momenten dat ik niet weet waar ik het zoeken moet. Het verschijnt wanneer ik het het meest nodig heb. De toegang is altijd dezelfde: een smalle, lage, houten deur, deels overwoekerd door klimop.…
De hele dag draait de zon om haar heen. Zij trekt zich terug onder een fleurig hitteschild. Als gierennekken buigen de telelenzen naar haar toe, hengelend naar een brokje van haar vlees. Maar zij is van plan haar huid duur te verkopen. Ze klemt de zon als een schijfje citroen…
Ik zit op mijn houten troon. Hoewel ik de positie van umpire heb ingenomen, wil ik over niks oordelen. Ik zit en beschouw. Ik heb geen geweer, zelfs geen fototoestel; ik laat alle dieren die onderlangs mijn zitplaats scharrelen ongemoeid. Als ik maar lang genoeg wacht in mijn hut-op-stelten zal…
Ze dook op uit een ver, smoezelig verleden, zoals een stervende brasem aan de oppervlakte van een vervuilde vaart. Ik zag een onbekend nummer in het schermpje van mijn telefoon en ik aarzelde: opnemen of niet? Het was als met het nummer van een lot uit de loterij: het kan…
Het verlaten, het doorgaande omhangt het frietkot als de dikke baklucht. Natuurlijk is de uitbater morsig en weinig mededeelzaam. Hij zou verhalen kunnen vertellen, maar hij heeft er geen zin in. Anders zou hij toch maar uitkomen bij de zelfmoord van een vijftienjarige jongen die, jaren geleden, vanaf een viaduct…
Het belaagt ons. Vanuit alle hoeken en gaten loert het ons aan. De troepen verzamelen zich in stilte. Je kunt wel heel krijgshaftig met je zwabber of ragebol naar alle windrichtingen zwaaien, maar het blijft een potsierlijk wapen tegen een onzichtbare vijand. Ze zijn met te velen. Klop de doek…
Uit voortijdige verten is hij aan komen wentelen. Nou ja, ‘wentelen’; hij is hier beland met wat van stilstand niet te onderscheiden is. Ze zeggen dat een rollende steen geen mos verzamelt, maar hij bewoog zo traag dat dat had gekund. Hij is geheel naakt. Zijn verplaatsing was meer een…
Het is ons haast pijnlijk, maar wij zijn werkelijk jong, knap, rijk en succesvol. De modderkruipers proberen ons door het slijk te halen, ze wijzen erop dat wij niet oud worden. Daarmee vangen ze ons niet: hun jaren passen in onze weken. In ons gezelschap is het ongepast ouder te…
