Na jaren staande gehouden op straat,oud-leerlinge die hem wél meteen herkende.‘Meneer, ik heb u ’t leven wel zuur gemaakt hè?’Ach meisje, dat kon er nog wel bij.‘Ik durf het nou wel toe te geven:Ik was in ’t geheim verliefd op u.’Zo, dat heb je dan origineel geuit.‘Ik heb achteraf best…
Mam, hoewel jij net als ikniet in God geloofdekomt het ons nu beter uitmaar welvan een hiernamaalsuit te gaan. Want ik wil onze gesprekkenniet laten onderbrekendoor zoiets onbenulligsals de dood. © André Degen
Als zij lachteging de dag pas goed open.Als zij naar buiten tradkon de zon gaan werkenaan haar ondergang,haar kuszoog je een ruimte binnenwaar ademhalenzonde was.Zij gaf ons mannenhet nakijken. Nooit liep zij gewoonom ergens te komen;zij trippeldeop een onzichtbaar koordtussen twee afgrondenvan gapende muilen. In het grelle studiolichtkon zij zich…
VoorjaarsmoeheidZomerloomteHerfstdepressieWinterdip. Zo komen wehet jaar wel door.
Vanuit onze leunstoellosten wij moorden opbord op schootnadenkend snijdendin een mals stukje vlees. Door een confrontatiespiegelkeken wij bij mensen naar binnenmet levens overhoopgeschoten.Zelf bleven wijbuiten schot. Om het plaats delicttrokken wijhet vertrouwde schermtegen inkijkersliftten mee met rechercheurshielden onze eigen debriefing. Omdat het altijd laat werdging moeder rond met toastjes,vader schonk…
We delen ons bloedmet de muggenherstellen de balansmet rode wijn.Ons lichaam merkt het verschiltoch niet meer op. In een kuip badend van lichthouden we onszelf veiligterwijl we worden omgevendoor donkere stammen. Een auto rijdt dwarsdoor het stuk heenmaar blijft in zijn eigen tijden wij in de onze. De sterren die…
Gisteren (10 september 2023) kwam ik terug van mijn ’traditionele’ weekendje Diever. Ik ga al 38 (!) jaar achtereen naar de ‘Village of Shakespeare‘ voor, afwisselend een komedie en een tragedie. Dit jaar was het stuk Antony and Cleopatra (Antonius en Cleopatra) aan de beurt, overigens de allereerste keer sinds…
Voor hem zet ik blokjestaal in elkaaren zo loopteen roerloos paard zomaareen prentenboek uit. Ik breng plintenop ooghoogteboarding waartegenzijn schaterplezierterug de kamer in kaatst. Ik zie graagdat hij mijboven het hoofd groeit. Er mag geen sport zijnwaarin hij mij niet verslaat. Hij mag mijn popheldenachteloos hatenals hij weg kanteltmet zijn…
Om ons heenspanden wij opnieuwhet membraan tussenbuiten en binnen. Maar voorlopig zijn we weeruitgezomerd.De campingbeheerderheeft de slagboom neergelatentussen ons speelterreinen de buitenwereld. De rupsenpoppenliggen op zolderte wachten ophet lichte seizoenwanneer ze zich wederomuitvouwen mogennaar het open licht. Als het ruisen weer begintin naar nul gedraaide gasstelletjesin de bomenin ons bloed.…
Op weg naar Zuid-Frankrijk,de caravan lag stabiel,de auto liepals een zonnetjeen ons humeurbewoog zichin dezelfde sfeer stak mijn vader somsin zijn enthousiasmeeen duim omhoog naareen boer in het veld. Die vent dacht ongetwijfeld:Weer zo’n maffe toeristmaar mijn vader zette hemin de hoekvan de achteruitkijkspiegel. ‘Zo, even zes weken weguit de…
