Zo overvloedig het seizoen dat boeren stofgoud verwaaien lieten. Vruchtbaarheid liep te honing. Glazen tolden zich vol zonnestralen. De leeuwerik klimt in deze dag hangt zich vrolijk op in het zenit van zijn klankboog. Een seizoen lang zweetten wij tegen de stille, kille kosmos in. © André Degen
Jouw entree leek op een zandloper: Vanuit de ene weidsheid via een engte viel je een andere ruimte binnen. Ook voor jou is het langsschuren van zandkorrels begonnen al sta je daar nog niet bij stil als je zo meteen kastelen schept uit het strand. © André Degen
Ik weet het is een beleving uit het boekje door grubben over veldwegen langs akkers die verruigen mogen en beekoevers waarvan de verflauwingshoek berekend is. En toch als wij de buitenlucht diep inhalen verwijdt ons gemoed zich tot stroompjes worden opgenomen in onze bloedsomloop. En zien wij bemoste mastadontpoten oprijzen…
Op de plaats waar Lydia Rood voor de caravan op de campingwei haar tweede huid tatoeëerde bleef na haar vertrek de afdruk van haar lichaam de hele verdere zomer staan in het gras; een groot warm hazeleger. De halmen hadden eerbiedig voor haar gebogen en weigerden zich weer op te…
Kom, stap in mijn vliegtuig dan stijgen we samen naar de hoogte die ons de adem beneemt. De gordels gooien we af. Laat de gezagvoerder maar kletsen. Wij dansen uitgelaten op het donzen dek van het hemelbed. © André Degen
Ik stap in de kano, wankel maar vind al snel een evenwicht. Mijn armen zwellen op, juichen van ver geroepen uit een verdoving krijgen zij vanzelf een ritme worden met de peddel onbuigzaam, sterk en hard. O, ik wil weer duistere monsters vermoeden in het duistere water! Wat zich ophield…
Zonder mijn ruggesteun zakte hij ineen. Ik had de bodem uit zijn bestaan gehaald. Samen de halve aardbol over gereisd lagen hij en ik perfect in balans. Maar ik besloot een kind op die plek te hijsen. Sindsdien kijkt dat uitdagend de wereld in. Ik weet ook wel, ik nam…
Er zijn mensen die mijn vaders aanwezigheid bij de wedstrijd GVAV – Ajax op 15 november 1964 – Cruijffs debuut op zeventienjarige leeftijd – in twijfel trekken. ‘Als iedereen die zegt dat hij erbij was die wedstrijd écht vanaf de tribunes had gezien dan hadden ze drie keer zoveel kaartjes…
Mensen legden hun korte blik af van alledag omhingen zich met de lange kijk. Onze gids legde de klok uit in de ruimte: ‘Zwarte stern op drie uur, brilduiker op zes uur.’ Hij leerde ons vogels te vangen zonder ze te kortwieken. Naarmate de dag vorderde kwam de zeearend hoger…
Als ik nu niet snel gepubliceerd word Dan pak ik een pistool in plaats van een pen. Dan laat ik u voelen wie ik ben en schiet uw hele klotekantoor aan gort.
