De lente kan nog maar netop eigen benen staan,om de zondooieris het vlies gebroken. Een nieuwe generatiemoet uit holen en burchtende wereld in. We snuiven sporenuit de lucht.We wijzen windhanen aanals wegwijzersen belovenhun richtingen te gaan. Sportvliegtuigjesomhangen de transparante lentetentmet vaandels. Ik moet mijn vertwijfelingenten op de scheutigeopschietende hoopdie mij…
Vanmiddag (20 maart 2021) vond de prijsuitreiking plaats van De Gedichtenwedstrijd (voorheen Turing Nationale Gedichtenwedstrijd). Ik had voor die wedstrijd vijf gedichten opgestuurd, waarvan één, ‘Omtrekkende beweging’ (zie hieronder), was doorgedrongen tot de laatste honderd. Dat betekende dat ik sowieso in de bundel kwam te staan die elke editie wordt…
Mijn hart, we zijn nu eindelijk alleenver weg van de liefdeen haar open plekkenwaar geweien verstrikt raken.De liefde die harten alleen maaruit hun ritme brengt. Mijn hart, jij doet nugelijkmatig je werktijdens onze vaste ronde. Naarmate ik langer renstampen mijn voeten dit aantot vaste zekerheid: Dat ik mijn leven langtot…
Hij zette de dans inmet de standaardde microfooncobrakop waar hijomheen draaidesproeide hemzijn gif aansiste hem toespring uit je velbuig je tong meemet mijn slangentaal De Indiaandoor zijn fontanelnaar binnen geslopenliet de sjamaanin hem uit Hij zette zijn leven inde overdriveroulettespaakwieldraaide hij vol opende werkelijkheid liep uitin vloeistofdia’s In elke metamorfosezag…
Mama was vast ziek, want ze hoefde geen eten.Ze moest een prikje in haar arm, het deed geen zeer,een beetje bloed, niet erg, ik veegde het weg.Daarna ging ze slapen. Ik weet niet waar ze aan dacht;vast iets leuks, want ze keek heel blij.Ik ging met Kitty bij haar liggen.Ik…
De lente kan nog maar netop eigen benen staan,om de zondooieris het vlies gebroken,een nieuwe generatiemoet uit holen en burchtende wereld in. We snuiven sporenuit de lucht.We wijzen windhanen aanals wegwijzersen belovenhun richtingen te gaan. Sportvliegtuigjesomhangen de transparante lentetentmet vaandels. Ik moet mijn vertwijfelingenten op de scheutigeopschietende hoopdie mij omsingelt.…
Het is ook hollen of stilstaan in dit rare landje: vorig weekend was het zonnig én snijdend koud. Er werd uitbundig geschaatst op het Paterswoldse Meer in Groningen, mensen waren goed ingepakt, met dikke mutsen, sjaals en wanten, er stonden her en der geïmproviseerde stalletjes waar men glühwein dronk en…
Na een nachtgecorrodeerddoor bijtende vloeistoffensnak ik naarde strakke ovaalvan een hardgekookt ei. Mijn vrouw perstversterkende woordendoor gezondheidsdrank. Ik stort mij ophet tegengifvan de zaterdagkrant;daar kennen woordentenminste hun plaats. De kroeg waseen rariteitenkabinetwaar misgeboorten stondenop sterk water. O God, de tequilajongensdie afdoken naarde bodem van de klokom de worm onderin de…
Zal dit mijn laatste blikop de buitenwereld zijn:Vanuit een ziekenhuisbedstaren uit een raamdat niet open kannaar de traagvoortdrijvende wolkenen dan vanonder het tastbare dekwegglijden naar het ijle daarginds? Zal ik binnenkortmoeten vechtenvoor de luchtdie ik ooitachteloosgedachteloosuit luchtbedden perstetijdens wolkenloos kamperen? Ik heb de gevreesde infiltrantvan het lijf proberen te houdenmaar…
Afgelopen week moest mijn zoon een SE (Schriftelijk Examen) doen op school. Na afloop bleef hij nog even napraten met een paar klasgenoten. Enkele dagen later werd hij gebeld door de GGD: een van die mede-havisten bleek positief te zijn en aangezien hij meer dan een kwartier in haar nabijheid…
