Ik weet het, het is al meer dan een week geleden dat Martin Ros is overleden. En dan kom ik vandaag (17 december 2020) nog eens aankakken met een stukje over hem. Maar goed, ik kwam er niet eerder aan toe en ik heb zo mijn eigen herinnering aan Martin…
Ik dring invreemde kamerslees het open boekde pantomimevan stomme levens. Ik zie klokkenandermans tijd wegtikkenvanuit mijn machtigeduisterheidkijk ik hen weerloos. Ik meng me inhun etenniet bestemd voorde hongerblikvan buitenstaanders. Bij de bereidinggrijpt hij haarfors van vorensein voor verdwijning. Ze laten mij achterbij de dampgeestendie deksels optillenen zichzelf uitlaten. Elke avond…
Loodsen staan te braakin een tijdszonetegenover de archipelwaar de regenboog verbleektals de lophorina superbahaar kleurwaaier uitspreidt. Hier: grauwe kauwen.Conjunctuurfluctuatiesin golfplaat gestold. Een dagpauwoogklapt stilnaar de hemel. © André Degen
Mama was vast ziek, want ze hoefde geen eten.Ze moest een prikje in haar arm, het deed geen zeer,een beetje bloed, niet erg, ik veegde het weg. Daarna ging ze slapen.Ik weet niet waar ze aan dacht;vast iets leuks, want ze keek heel blij. Ik ging met Kitty bij haar…
Volgens het boekjewaarvan wij de zinnenhelemaal uitliepenlag het dorp van onderkomenaan de andere kantvan de bladzijde. Links deinden bomendoor onzichtbare branding.Een hert aan de bosrandstak de kop opkeek mij secondenlang aan;een blik die een telescoopvizierdoorborend maakt. Vele vogelswaren onze hoofdenin- en uitgevlogen. Nu liepen wede laagstaande zonzo in de armen.…
Zij ziet mijn dorstglimlachtin haar lachhaast onmerkbare knik. Ik wil het boodschappenkarretjevan mij afduwenals een kinderwageneen rollatorde beidevernederende kantenvan het levendie ik moet kennen. Op de transportbandleg ik mijn spullenzo dicht mogelijkbij de hare,het beurtbalkjeals scheiding. © André Degen
Nu denken jullie natuurlijk, met zo’n titel: het is zover. Het is André nu écht in z’n kop geslagen, hij is niet meer te redden, er zal nooit meer één zinnig woord uit die jongen komen, als hij al zulke titels de wereld in gaat sturen. Afvoeren die vent en…
Voor hem zet ik blokjestaal in elkaaren zo looptroerloos paardprentenboek uit. Ik breng plintenop ooghoogteboarding waartegenzijn schaterplezierterug de kamer in kaatst. Ik zie graagdat hij mijboven het hoofd groeit. Er mag geen sport zijnwaarin hij mijniet verslaat. Hij mag mijn popheldenachteloos hatenals hij met zijn vriendenweg kantelt. Als hij besteltvoldoe…
Het ontkurkmoment uitstellen,de wijzers over het hoogste punt duwen.Tot dat ogenblik is de dag:besluipen van de roodhalsroerloos in verraderlijke sluimer. Dan gaat hij ademen. Wijn kom tot mij,mijn rode loperligt voor jou uitgerold,mijn huig baldakijnoverhuift dit juichmoment. De gestage stroomsleep de scherpe kantjes afvan de spijtdat het levennooit echt op…
Mam, langs dezemij onsympathieke wegwil ik je laten wetendat we eindelijkeen vervanger hebben gevondenvoor jouw Flappie. Toen je hoorde van het verliesnam je het jezelf nog wel kwalijkdat je niet meteen twee had gekocht ‘voor het geval dat er een weg zou raken’. Flappie werd te midden vanmeer dan honderd…
