Hedendaags communiceren
Zet je mobielin de trilstandbreng hem indan beloof ik je te bellen. © André Degen
Categorie: Geen categorie
Geachte redactie,
Als ik nu niet snel gepubliceerd wordpak ik een pistool in plaats van een pen.Dan zal ik u laten voelen wie ik benen schiet uw hele klotekantoor aan gort. © André Degen
Eind goed…
‘Bloedgeschuurde ontwinkeling gedaagtscherfvrije protszones inteeg..’‘-André, André, gaat het?’‘…getaligde brijsknijter verputtertde slaafvordering…’ ‘-Lieverd, zal ik even de dokter bellen?’‘…ophemelvrij splinterzaam knokje…’‘-Dokter, kunt u alstublieftmet spoed komen? Mijn manslaat wartaal uit!’‘…prieglimmer potdoorgetuig totaalverdons…’ ‘Meneer Degen, kunt u mij verstaan?Gaat u rustig met ons mee.U bent wat in de war,dat is helemaal niet…
Achterhammen
Toen ik een Spaans café binnenstapterondkeek en riep:‘Wat een hammenhangen daaraan de bar!’en twee Nederlandse dames– beiden met een fors achterwerk –zich verstoord naar mij omdraaidenhaastte ik mij dat te verbeteren in‘boven de bar’. © André Degen
Bezoek
Tante gaat rondin jurkmet dode bloemenmotief.Ze presenteert.Door het matglasvan de bonbonnièrezie je de gifkogels niet aankomen. Een wesp beklimtde doorzichtige muurtussen hem en de vrijheid. De keukenkraankan al zijn waterniet vasthouden. Een fotolijsthoudt haar zoon binnen. Buiten was het zomer. © André Degen
Het aloude ontwaken
De lente kan nog maar netop eigen benen staan,om de zondooieris het vlies gebroken. Een nieuwe generatiemoet uit holen en burchtende wereld in. We snuiven sporenuit de lucht.We wijzen windhanen aanals wegwijzersen belovenhun richtingen te gaan. Sportvliegtuigjesomhangen de transparante lentetentmet vaandels. Ik moet mijn vertwijfelingenten op de scheutigeopschietende hoopdie mij…
De uitslag van De Gedichtenwedstrijd
Vanmiddag (20 maart 2021) vond de prijsuitreiking plaats van De Gedichtenwedstrijd (voorheen Turing Nationale Gedichtenwedstrijd). Ik had voor die wedstrijd vijf gedichten opgestuurd, waarvan één, ‘Omtrekkende beweging’ (zie hieronder), was doorgedrongen tot de laatste honderd. Dat betekende dat ik sowieso in de bundel kwam te staan die elke editie wordt…
Mijn hart
Mijn hart, we zijn nu eindelijk alleenver weg van de liefdeen haar open plekkenwaar geweien verstrikt raken.De liefde die harten alleen maaruit hun ritme brengt. Mijn hart, jij doet nugelijkmatig je werktijdens onze vaste ronde. Naarmate ik langer renstampen mijn voeten dit aantot vaste zekerheid: Dat ik mijn leven langtot…
Niemand komt hier levend uit
Hij zette de dans inmet de standaardde microfooncobrakop waar hijomheen draaidesproeide hemzijn gif aansiste hem toespring uit je velbuig je tong meemet mijn slangentaal De Indiaandoor zijn fontanelnaar binnen geslopenliet de sjamaanin hem uit Hij zette zijn leven inde overdriveroulettespaakwieldraaide hij vol opende werkelijkheid liep uitin vloeistofdia’s In elke metamorfosezag…
Uit het leven
Mama was vast ziek, want ze hoefde geen eten.Ze moest een prikje in haar arm, het deed geen zeer,een beetje bloed, niet erg, ik veegde het weg.Daarna ging ze slapen. Ik weet niet waar ze aan dacht;vast iets leuks, want ze keek heel blij.Ik ging met Kitty bij haar liggen.Ik…