Mama was vast ziek, want ze hoefde geen eten.Ze moest een prikje in haar arm, het deed geen zeer,een beetje bloed, niet erg, ik veegde het weg.Daarna ging ze slapen. Ik weet niet waar ze aan dacht;vast iets leuks, want ze keek heel blij.Ik ging met Kitty bij haar liggen.Ik…
De lente kan nog maar netop eigen benen staan,om de zondooieris het vlies gebroken,een nieuwe generatiemoet uit holen en burchtende wereld in. We snuiven sporenuit de lucht.We wijzen windhanen aanals wegwijzersen belovenhun richtingen te gaan. Sportvliegtuigjesomhangen de transparante lentetentmet vaandels. Ik moet mijn vertwijfelingenten op de scheutigeopschietende hoopdie mij omsingelt.…
Het is ook hollen of stilstaan in dit rare landje: vorig weekend was het zonnig én snijdend koud. Er werd uitbundig geschaatst op het Paterswoldse Meer in Groningen, mensen waren goed ingepakt, met dikke mutsen, sjaals en wanten, er stonden her en der geïmproviseerde stalletjes waar men glühwein dronk en…
Na een nachtgecorrodeerddoor bijtende vloeistoffensnak ik naarde strakke ovaalvan een hardgekookt ei. Mijn vrouw perstversterkende woordendoor gezondheidsdrank. Ik stort mij ophet tegengifvan de zaterdagkrant;daar kennen woordentenminste hun plaats. De kroeg waseen rariteitenkabinetwaar misgeboorten stondenop sterk water. O God, de tequilajongensdie afdoken naarde bodem van de klokom de worm onderin de…
Zal dit mijn laatste blikop de buitenwereld zijn:Vanuit een ziekenhuisbedstaren uit een raamdat niet open kannaar de traagvoortdrijvende wolkenen dan vanonder het tastbare dekwegglijden naar het ijle daarginds? Zal ik binnenkortmoeten vechtenvoor de luchtdie ik ooitachteloosgedachteloosuit luchtbedden perstetijdens wolkenloos kamperen? Ik heb de gevreesde infiltrantvan het lijf proberen te houdenmaar…
Afgelopen week moest mijn zoon een SE (Schriftelijk Examen) doen op school. Na afloop bleef hij nog even napraten met een paar klasgenoten. Enkele dagen later werd hij gebeld door de GGD: een van die mede-havisten bleek positief te zijn en aangezien hij meer dan een kwartier in haar nabijheid…
Een ademtocht zo diepdat druppen moesten volgenblies zich uitin een vogelzwermin de knikkende kruinen. En het bos werd een schipmet duizenden mastendat zacht de wereld uitdreef. Wij warentot de bodem verzonkenaardmannetjes. Het licht raakte verstrooid.De reuzen van het woudspraken over onze hoofden heen. Even lag het laatste daglichtop de boomtoppenals…
Het is zondag (17 januari 2021). Ik schreef het eerder: in de weekeinden volg ik ’s ochtends een vast ritueel: kop koffie binnen handbereik, vaak een passend muziekje (deze morgen was dat Symfonie 1 & 4 van Mendelssohn. Vraag me alleen niet waarom ze juist die twee bij elkaar op…
Vandaag (9 januari 2021) lees ik de weekendeditie van De Volkskrant. Het zal in veel huishoudens een ritueel zijn: zaterdagmorgen laat, kop koffie binnen handbereik, een passend muziekje (in mijn geval was dat de zevende symfonie (Leningrad) van Shostakovitsch) binnen oorbereik en dan uitgebreid, op je gemak, de extra dikke…
Zal dit mijn laatste blikop de buitenwereld zijn:Vanuit een ziekenhuisbedstaren uit een raamdat niet open kannaar de traagvoortdrijvende wolkenen dan vanonder het tastbare dekwegglijden naar het ijle daarginds? Zal ik binnenkortmoeten vechtenvoor de luchtdie ik ooitachteloosgedachteloosuit luchtbedden perstetijdens wolkenloos kamperen? Ik heb de gevreesde infiltrantvan het lijf proberen te houdenmaar…
