Het heerlijke avondje was gekomen.Sint dacht: laat de drank dan nu maar stromen.En hij zat te dubben en te denkenwat hij zich eens in zou schenken:Grappa, whisky, een cognacje,raki, gin of een fladderakje?Ach, dacht Sint, wat een gezever,ik neem gewoon weer een jenever.En hij dronk zich een flink stuk in…
Zet je mobielin de trilstandbreng hem indan beloof ik je te bellen. © André Degen
Als ik nu niet snel gepubliceerd wordpak ik een pistool in plaats van een pen.Dan zal ik u laten voelen wie ik benen schiet uw hele klotekantoor aan gort. © André Degen
‘Bloedgeschuurde ontwinkeling gedaagtscherfvrije protszones inteeg..’‘-André, André, gaat het?’‘…getaligde brijsknijter verputtertde slaafvordering…’ ‘-Lieverd, zal ik even de dokter bellen?’‘…ophemelvrij splinterzaam knokje…’‘-Dokter, kunt u alstublieftmet spoed komen? Mijn manslaat wartaal uit!’‘…prieglimmer potdoorgetuig totaalverdons…’ ‘Meneer Degen, kunt u mij verstaan?Gaat u rustig met ons mee.U bent wat in de war,dat is helemaal niet…
Toen ik een Spaans café binnenstapterondkeek en riep:‘Wat een hammenhangen daaraan de bar!’en twee Nederlandse dames– beiden met een fors achterwerk –zich verstoord naar mij omdraaidenhaastte ik mij dat te verbeteren in‘boven de bar’. © André Degen
Tante gaat rondin jurkmet dode bloemenmotief.Ze presenteert.Door het matglasvan de bonbonnièrezie je de gifkogels niet aankomen. Een wesp beklimtde doorzichtige muurtussen hem en de vrijheid. De keukenkraankan al zijn waterniet vasthouden. Een fotolijsthoudt haar zoon binnen. Buiten was het zomer. © André Degen
De lente kan nog maar netop eigen benen staan,om de zondooieris het vlies gebroken. Een nieuwe generatiemoet uit holen en burchtende wereld in. We snuiven sporenuit de lucht.We wijzen windhanen aanals wegwijzersen belovenhun richtingen te gaan. Sportvliegtuigjesomhangen de transparante lentetentmet vaandels. Ik moet mijn vertwijfelingenten op de scheutigeopschietende hoopdie mij…
Vanmiddag (20 maart 2021) vond de prijsuitreiking plaats van De Gedichtenwedstrijd (voorheen Turing Nationale Gedichtenwedstrijd). Ik had voor die wedstrijd vijf gedichten opgestuurd, waarvan één, ‘Omtrekkende beweging’ (zie hieronder), was doorgedrongen tot de laatste honderd. Dat betekende dat ik sowieso in de bundel kwam te staan die elke editie wordt…
Mijn hart, we zijn nu eindelijk alleenver weg van de liefdeen haar open plekkenwaar geweien verstrikt raken.De liefde die harten alleen maaruit hun ritme brengt. Mijn hart, jij doet nugelijkmatig je werktijdens onze vaste ronde. Naarmate ik langer renstampen mijn voeten dit aantot vaste zekerheid: Dat ik mijn leven langtot…
Hij zette de dans inmet de standaardde microfooncobrakop waar hijomheen draaidesproeide hemzijn gif aansiste hem toespring uit je velbuig je tong meemet mijn slangentaal De Indiaandoor zijn fontanelnaar binnen geslopenliet de sjamaanin hem uit Hij zette zijn leven inde overdriveroulettespaakwieldraaide hij vol opende werkelijkheid liep uitin vloeistofdia’s In elke metamorfosezag…
