Ik heb de tijd
Niks botoxkuur liposuctie ooglidcorrectie. Mijn ogen hebben die wallen opgeworpen tegen ijdele tranen om verlies van jeugd. Laat de tijd zijn lijntekening rustig afmaken. © André Degen
Categorie: Gedicht van de week
Va-banque
Quitte of dubbel’ knipten je ogen maar de kern van dit spel moet chance blijven. ‘Va-banque!’ riep ik tegen de regels; liefde die geen liefde mag zijn wil desnoods verder gloeien als haat. Jouw losgeslagen pupillen begonnen te draaien de cirkelgang van de ketel door trechter waarin mijn geluk aan…
Nacht en ontij
In de poel spuwde het kikkervrouwtje eitjes die je steen konden kijken. Er was meer gebroed, dat wisten wij zeker. Dit was het bosje waar je vóór donker uit moest Anders hield de Krommeneer je gevangen in zijn martelhut Hoorden wij van jongens die het ook niet konden navertellen. De…
Het Verre Westen
Er zijn oorlogsstrepen verschenen op de wangen van het Vrijheidsbeeld. De muren van New York zweten. De leidingen zijn verstopt met opgehoest roodsel. Manhattan zal neergekeken worden. Boordwitte mensen met roeten koppen zullen zich als lemmingen storten uit flatgebouwen vol vuur. Coyotes zullen naar steden trekken agenten aankwijlen met hun…
Afrekening
Ik stap La Grâce binnen en zie hem zitten verzakt en verzopen. Als ik hem aanspreek neemt Matroos Vos zorgzaam het boek dat hij las uit zijn handen, behoedzaam zoals een zuster bij een geesteszieke. Ik vraag of hij een paar minuten heeft voor mij. Maar hij houdt geen audiëntie…
Voor mijn kat
Als ik met mijn kat alleen in dit kot ongemerkt de grote stilte bereik hoe lang zal het duren voor Boris aan mij knagen gaat? Waar ligt voor een kat het omslagpunt tussen ‘je vreet je eigen baasje toch niet op’ en ‘ik verrek van de honger’? Wat zit eerder…
Mijn hart
Mijn hart, we zijn nu eindelijk alleen ver weg van de liefde en haar open plekken waar geweien verstrikt raken. De liefde die harten alleen maar uit hun ritme brengt. Mijn hart, jij doet nu gelijkmatig je werk tijdens onze vaste ronde. Naarmate ik langer ren stampen mijn voeten dit…
Ononderbroken
Mam, hoewel jij net als ikniet in God geloofde komt het ons nu beter uit maar wel van een hiernamaals uit te gaan. Want ik wil onze gesprekken niet laten onderbreken door zoiets onbenulligs als de dood. © André Degen
Werkhouding
‘Wat sta je daar nou te niksen?’ schamperde iemand ooit toen hij mij langdurig uit een raam zag staren. Hij moest eens weten hoeveel moeite het mij kost elke keer tot die staat te komen. © André Degen
Vogelaars
Mensen legden hun korte blik af van alledag omhingen zich met de lange kijk. Onze gids legde de klok uit in de ruimte: ‘Zwarte stern op drie uur, brilduiker op zes uur.’ Hij leerde ons vogels te vangen zonder ze te kortwieken. Naarmate de dag vorderde kwam de zeearend hoger…