Ik ben in Leek geborenen ik vraag me nu afwaarom ik er ooitben weggegaan. Want wat is er leukerdan met medekolonistendammen opwerpenin het Molenkanaal? Fikkie stoken aande grens van bewoningmet vuurstokken wilde dierenop afstand houden. Blote bibsje spelenmet mijn buurmeisjeeen erectie krijgenvoordat het woord bestond. We plasten vlak na elkaarin…
Je blik zeilt schuinaan die van de fotograafweg van mij. Je ogen wordenheiig van vertewaaruit de onkenbarebekendezal naderen. Je kijkt ernstigerdan volgens je jeugdaannemelijk is. In je strakke truitjewaarin de mottengeen gaten zullen vretenverheft zich jouw jeugd. En ik stavoor dezeconfrontatiespiegelverbijt medat slechtseenrichtingsgetuigenismogelijk is. © André Degen
Mensen legden hun korte blik afvan alledagomhingen zich metde lange kijk. Onze gids legde de klokuit in de ruimte:‘Zwarte stern op drie uur,brilduiker op zes uur.’ Hij leerde onsvogels te vangenzonder ze te kortwieken. Naarmate de dag vorderdekwam de zeearendhoger aan de hemel te staan. Tot de leeuwerikhet zenit aangafvan…
Toen ik de winkel ingingwaar allerlei spullen werden verkochtvoor hyperfitte mensendie wandelen, kamperen,bergbeklimmen en skiënvoor een nieuw paar bergschoenenbedacht ik: dit zal welhet laatste stel zijndat ik in mijn leven koop. Met het vorige paardeed ik vierentwintig jaar.Stel, deze gaan net zo lang mee,dan ben ik zevenenzeventig.Op die leeftijd koop…
We delen ons bloedmet de muggenherstellen de balansmet rode wijn.Ons lichaam merkt het verschiltoch niet meer op. In een kuip badend van lichthouden we onszelf veiligterwijl we worden omgevendoor donkere stammen. Een auto rijdt dwarsdoor het stuk heenmaar blijft in zijn eigen tijden wij in de onze. De sterren die…
Om ons heenspanden wij opnieuwhet membraan tussenbuiten en binnen. Maar voorlopig zijn we weeruitgezomerd.De campingbeheerderheeft de slagboom neergelatentussen ons speelterreinen de buitenwereld. De rupsenpoppenliggen op zolderte wachten ophet lichte seizoenwanneer ze zich wederomuitvouwen mogennaar het open licht. Als het ruisen weer begintin naar nul gedraaide gasstelletjesin de bomenin ons bloed.…
Na een lange wandelingin hartje Corrèzekwamen we aanbij een huiskamercaféver weg van de bewoonde wereldde uitbaatster een oud vrouwtjewij als enige klanten. En we zeiden:‘Bij ons kan zoiets niet.Die krijgt een klap op haar kopen hup, weg kas.Hier gebeurt dat niet’wilden wij geloven. Vanaf dat ogenblikpaste alleswat het mensje zei…
Het naseizoen houdtde vitrages dicht,kelken hebben hun spirit verloren.Terrasstoeltjes zijn vlindervleugelsingeklapt.Meeuwen verwaaien als krantenin een verleden tijd.Al wat zomers isis op reis gegaan;wie hier nu nog rondhangtmiste de aansluitingmet de karavaan.De luchtballon vol kleurendrijft weg achter de horizon. © André Degen
Om ons heenspanden wij opnieuwhet membraan tussenbuiten en binnen. Maar voorlopig zijn we weeruitgezomerd.De campingbeheerderheeft de slagboom neergelatentussen ons speelterreinen de buitenwereld. De rupsenpoppenliggen op zolderte wachten ophet zonneseizoenwanneer ze zich wederomuitvouwen mogennaar het open licht. Als het ruisen weer begintin naar nul gedraaide gasstelletjesin de bomenin ons bloed. Maar…
Toen ik vandaag (9 juli 2025) de column las van Max Pam ‘Nederlanders in het buitenland betekenen ergernis, ongemak en onheil’, moest ik denken aan mijn eigen afkeer van ontmoetingen met landgenoten tijdens mijn vakanties. ‘Het zal wel typisch Nederlands zijn, maar zodra ik in het buitenland ben, wil ik…
