Het strand legt te kijk
wat de zee heeft uitgebraakt
van de aandoening mens.
De zee ruw bereden
door een storm
buiten elke voorspelling
hordeloopt de dijken over
Zodat wij
voor God
kruipend ongedierte
ons meer dan ooit
vastklampen
aan kerktorenspitsen
overgave in extremis.
Oceanen herenigd
bergtoppen rustpunten voor
sardonische meeuwen.
Nooit meer land in zicht
godzijdank.
Golven duwen elkaar voort
in een eindeloze
ongeremde
polonaise.
© André Degen
