En voor zó’n vogeltje laat jij je verkleumen?

Grijze junco
De grijze junco, zeer zeldzame dwaalgast uit Noord-Amerika, in Groningen
© Erik Menkveld

Vandaag (4 februari 2015) was een speciale vogeldag voor mij en was de de wijk Beijum even vogelaarswijk. Waarom? Nou, hierom!Door deze, zo op het eerste gezicht nogal onooglijke, gors was heel vogelend Nederland in rep en roer. Van heinde en verre waren vanaf eergisteren ornithologen naar Groningen getrokken.

Ik ging vanmorgen op de fiets naar de spotplaats, een luxe die ik niet vaak mag smaken als ik op zoek ga naar een zeldzame vogelsoort die waargenomen is in ons land; regelmatig moet ik naar plaatsen als Alkmaar, Den Helder, Zwolle en Vlieland rijden, om een bijzondere dwaalgast voor de lens te krijgen.

Toen ik aankwam op de plek waar de junco hyemalis al sinds maandag rondhipt, stond er al een grote rij vogelaars met grote camera’s in de aanslag, als een batterij vreedzaam luchtdoelgeschut. Ik werd al snel op m’n gemak gesteld door de in slagorde opgestelde heren (ja, vogelen is overwegend een mannenhobby): ik zou de grijze junco echt wel te zien krijgen, als ik maar geduld had. En inderdaad, na een minuut of tien liet de zeer zeldzame dwaalgast uit Noord-Amerika (hij is voor het laatst in 1962 gezien in ons land) zich bewonderen; aanvankelijk nogal vluchtig, omdat hij onrustig heen en weer vloog. Maar later kreeg ik hem in volle glorie voor de lens van mijn verrekijker.

Bij zo’n exoot bekruipt je al snel het onbehaaglijke gevoel: zou het wel ‘echt’ zijn of zou het gaan om een zogenaamde escape, een uit een volière of dierenpark ontsnapt individu? ‘Maar kenners gaan ervan uit dat het om een echte wilde vogel gaat’, aldus een artikel in het Dagblad van het Noorden. Laten we dat dan maar gemakshalve maar even aannemen, om de pret niet te bederven.

Ik kreeg trouwens, tot drie keer toe, een typisch vrouwelijke reactie na mijn mededeling dat ik de overzeese dwaalgast met eigen ogen gezien had: ‘Wat zielig, zo’n vogeltje helemaal alleen ver van huis.’ Tsja, zo had ik het nog niet bekeken, moet ik toegeven. Laten we hopen dat hij, nu hij de weg hiernaartoe heeft gevonden, de weg terug naar huis ook wel weer zal vinden. En anders zal hij hier eenzaam moeten sterven.

Facebooktwitterredditpinterestlinkedinmail

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *