William Tell

SHOOT THAT BITCH!
Het was een ongeluk, edelachtbare.
Verdachte verklaart dat het ging
om een uit de hand gelopen spel.
Haar einde was voor hem
een begin
als schrijver.
Het schot was een zelfmoord
die ze eigenhandig
niet durfde plegen.
Ze was aan het eind,
haar hoofd
zwaar van hallucinaties
kwakte op de stoep
opengebarsten vuilniszak
dochtertje aan haar zijde.
Benzedrine
was haar
benzine.
Hij opende
haar derde oog,
de Ugly Spirit
gleed uit haar hoofd
zijn geest binnen.
Een latino
aan wie alles glad was
knoopte flits-tong-snel
zijn broek open
duwde zijn obsceen dunne bamboestaak
in het net ontstane gat.
Het zuigende geluid
was indringender
dan het pistoolschot.
De schutter keek ernaar
als naar een beschuit
die beboterd moet worden
(gesteld dat hij ooit
zoiets zou eten).

Hij zei, ik heb net zo’n vaste hand
van schrijven
als van schieten,
ik knal dat glas
zo van haar kop.
Nee! Nee! Stop it, drop it!
Als een ejaculatie
na lange onthouding
niet tegen te houden
spurt, squirt het naar buiten.
Het glas lag leeg
maar ongebroken
op de grond.

© André Degen

Facebooktwitterredditpinterestlinkedinmail

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *