Vandaag (23 december 2023) was ik samen met mijn gezin in Leer voor mijn jaarlijkse kerstuitje. Kuchen eten in een konditorei, Glühwein nippen bij een houten kerstmarktbarakje en happen in een broodje Bratwurst, dat werk.
Er was namelijk een kerstmarkt in Leer, maar dat was maar een van de redenen om erheen te gaan. Ik ga al sinds jaar en dag met vrouw en kind naar ‘de poort van Oost-Friesland’ (zoals de stad zichzelf noemt), om er kleren te kopen en eventueel Duitse boeken in te slaan. En om iets aan te schaffen wat ons interieur kan verfraaien.
Wáát? zullen lezertjes die mij wat beter kennen geschokt in koor uitroepen, de man die vulkanen beklom, een pas overstak van bijna vijfenhalve kilometer, de man wiens leven aan nylon draadjes hing op 2600 meter hoogte, de man die op een motor met 80 km p/u over de wegen van Bali scheurde, daarbij gaten als meteorietinslagen ontwijkend en om kippen, geiten en varkens slalommend, uitgerekend die man gaat naar zoiets burgerlijks en kneuterigs als een kerstmarkt in een Duitse provinciestad? Ja, dames en heren, die man deed dat. Bij zijn volle bewustzijn. En…hij had er nog lol in ook!
Natuurlijk, ik weet ook wel dat een bezoekje aan deze ‘Ostfriesische’ stad, waar zoveel Noord-Nederlanders even komen winkelen, niet valt onder de rubriek ‘avontuurlijke uitstapjes’. Sterker nog, ons dagtripje Leer heeft elk jaar helemaal niets avontuurlijks, maar op deze ene dag vind ik dat niet erg.
Onze auto stallen we elke keer in Parkhaus Leffers-City, daarna gaan we via warenhuis Müller naar de winkelstraat, de Mühlenstrasse, die we westwaarts helemaal uitlopen, om dan linksaf te slaan, de Brunnenstrasse in. Ondertussen heb ik in een Konditorei een Bild Zeitung gekocht waarvan ik de licht verteerbare inhoud tot mij neem, samen met een Kännchen Kaffee en een Himbeerschnitt.
Na dit calorierijke intermezzo gaan we winkelen, wat erop neerkomt dat we de winkelstraat (een voetgangerszone) een paar keer op en neer lopen, langs de houten barakjes die ter ere van de Weihnachtsmarkt zijn opgetrokken en waar allerlei kerstprullaria, maar vooral eten en drinken, te krijgen zijn. Verder gaan we kleren kopen in Engbers en Leffers en als afsluiting van dit dagje uit gaan we eten en drinken in Café extrablatt.
Het aparte (of ronduit idiote, zo je wilt) is dus dat we ieder jaar (bijna) precies hetzelfde doen, maar dat het ieder jaar toch weer heel erg gezellig is. Ongelooflijk dat zoiets na al die jaren leuk blijft. En toch is het zo. Traditioneel hoort het deze zaterdag grijs, steenkoud weer te zijn, want dat past prima bij de kerstmarkt.
Maar deze zaterdag was het tegelijk zacht en druilerig weer. Wat wel hetzelfde was: het werd vroeg donker, waardoor de rijen lampjes die om de barakjes zijn gedrapeerd goed uitkomen.
De zingende elandenkop bij Zum singenden Elch mochten we natuurlijk ook dit jaar niet missen; melig, maar stiekem ook wel grappig. En ik moet zeggen dat de stemming bij het winkelend, etend en drinkend publiek uitstekend was; men praatte geanimeerd, men lachte uitbundig en ik zag geen enkele Ausschreitung.
Ik ben op zich niet dol op mensenmassa’s, maar de drommen mensen die zich door de Mühlenstraße persten benauwden mij niet. Wel schoot even de gedachte door mij heen: als er maar geen ‘Allahu Akbar!’ roepende fanaticus voortijdig een illegaal vuurwerk ontsteekt. In diverse steden in Europa wil de Religie van de Vrede zijn verbindende boodschap namelijk weer gaan verspreiden…
Wat is er toch zo aantrekkelijk in het elk jaar maar weer vrijwel hetzelfde doen? Een soort Groundhog Day, met dien verschille dat wij niet dagelijks maar jaarlijks praktisch dezelfde dingen beleven. Is het de geruststelling, in een wereld vol warreling en gewemel, dezelfde elementen, jaar in jaar uit, weer terug te vinden?
Ach, we kunnen er een hele psychologische analyse op loslaten, maar feit is dat het op zijn tijd erg prettig is in een overzichtelijke omgeving dingen te doen die je daar al zo vaak hebt gedaan en die na al die keren nog steeds heel aangenaam zijn. Oftewel: volgend jaar zien ze mij in de weken dat er kerstmarkt is gewoon weer terug in Leer!
