Gerard Reve toen hij nog jong en schoon was (tenminste, voor aanhangers van de Griekse beginselen)
Niemand besteedt er verder aandacht aan, daarom wil ik zijn verjaardag niet helemaal ongemerkt laten passeren: Gerard Reve zou vandaag (14 december 2014) – of eigenlijk gisteren – 91 jaar zijn geworden, als Mr. Alzheimer hem niet voortijdig de pas – en de adem – had afgesneden.
Bij Reve denk ik menigmaal filosofisch: Sic transit gloria mundi, zo vergaat de wereldse roem. Ooit, samen met Willem Frederik Hermans en Harry Mulisch, behorend tot de Grote Drie, het triumviraat van grote schrijvers van na de Tweede Wereldoorlog, is Reve nu, nog geen acht jaar na zijn dood, vrijwel vergeten. Vraag maar eens in een vijfde klas van de middelbare school wie Gerard Reve is en geen enkele leerling zal zijn vinger opsteken.
Jammer? Tsja… het is blijkbaar de loop der dingen. Over enkele dagen breekt wel de periode van De avonden (Reve’s debuutroman) aan. Waarmee ik maar wil zeggen: als jullie nog een leestip willen hebben, dan zou ik dat boek (weer eens) ter hand nemen. Voor zijn geboortedag citeer ik hieronder een toepasselijk gedicht:
Gedicht voor mijn 47ste verjaardag
De dag zelf vreemd en grijs. De dag erna
zes zwanen zeilend tot de voetbrug
waar ik met gulle hand het feestgebak te water werp
dat niemand gisteren door zijn strot heeft kunnen krijgen
en dat de vogels evenmin begeren:
hun koninklijke halzen buigen niet,
terwijl het ongewone voedsel zinkt.
© Gerard Reve uit: Verzamelde Gedichten, Amsterdam 1987 p.67
