Een alien geland from outer space? Nee hoor, dit is gewoon Donatella Versace die er – dankzij de opdracht ‘Fill me’ (pun intended) – beeldschoon (en o zo jong!) uitziet voor haar 59 (of was het nou 95?) jaar.
Toepasselijk artikel in De Volkskrant vandaag (1 september 2015, het begin van de meteorologische herfst): Dr. Fill, over de geneugten van botoxgebruik.
Nu we – volgens de weermannen en -vrouwen de zomer officieel achter ons hebben gelaten, gaat de schrale, gure wind onze huiden weer teisteren. Met alle verouderende en lijnen trekkende gevolgen van dien. Logisch toch dat we dan naar de botoxspuit grijpen? Want Marian Gold van Alphaville zong het in de jaren tachtig al: ‘I want to be forever young.’ We willen niet oud worden! Nee, geef ons eeuwige jeugd!
Maar het slechte nieuws van het inzetten van vulmiddelen is dat je er niet meer vanaf komt. Of zoals Pascal Meijer (‘cosmetisch arts’) het verwoordt in het stuk Dr. Fill: ‘Als een klant eenmaal komt, blijft hij komen. Want botox is verslavend en ouder word je toch. En nadat die ene rimpel weg is, valt die andere ineens op.’
Een beetje het effect van een nieuwe bank kopen en dan thuis vaststellen dat de stoelen, die er tot dan toe best presentabel uitzagen, er mager bij afsteken: ineens ogen ze nogal kaal en versleten. Nou, dan ook maar een set nieuwe stoelen aanschaffen. Mmm… maar nou lijkt de vloerbedekking zo afgetrapt. Oftewel: waar is het eind?
Ik leerde trouwens nog een nieuwe term bij het lezen van het stuk: uncanny valley (letterlijk: naargeestige vallei). Hiermee wordt een humanoïde robot bedoeld die griezelig dichtbij een mens komt, maar er nét niet helemaal op lijkt. De parallel met gebotoxeerde mensen lijkt me duidelijk: je hebt bij de iets minder subtiele gevallen van botoxbehandeling in één oogopslag het gevoel: hier klopt iets niet. Je weet niet meteen wat het is, maar er is iets mis met de persoon tegenover je.
Voor diegenen die zulke uncanny valleys willen zien, klik HIERRR (ik raad wel aan dat niet vlak voor het naar bed gaan te doen, want dan kun je hoogstwaarschijnlijk niet slapen).
Robin Ernsting, een andere cosmetisch arts geeft onomwonden toe dat botox het tij niet kan keren. Het vulspul helpt hooguit om ‘gracieus ouder te worden’ (nou, dankjewel, denk ik dan als trotse rimpel- en wallenbezitter en niet-botoxgebruiker; ik word dus zeg maar lomp oud?).
Gelukkig maar, denk ik dan. Ik wil het tij ook niet keren. Ik sta aan zee en zie de zoute golven gestaag opkomen. Ze likken aan mijn voetzolen en zullen bij mij omhoog kruipen en mij tenslotte helemaal verzwelgen. Dat is de natuurlijke loop der dingen.
Dat gevoel staat verwoord in mijn gedicht Ik heb de tijd:
Ik heb de tijd
Niks botoxkuur liposuctie ooglidcorrectie.
Mijn ogen hebben die wallen opgeworpen
tegen ijdele tranen
om verlies van jeugd.
Laat de tijd zijn lijntekening
rustig afmaken.
