Ik zit op mijn houten troon. Hoewel ik de positie van umpire heb ingenomen, wil ik over niks oordelen. Ik zit en beschouw. Ik heb geen geweer, zelfs geen fototoestel; ik laat alle dieren die onderlangs mijn zitplaats scharrelen ongemoeid. Als ik maar lang genoeg wacht in mijn hut-op-stelten zal…
De ‘Oale Grieze’ (de Oude Grijze, voor de niet-Noorderlingen onder ons), een beeld waar de rechtgeaarde ‘stadjer’ wat week van wordt. Het is al even geleden (18 dagen! Dat is in deze snelle digitale wereld al een eeuwigheid!) dat ik iets van me heb laten horen op dit weblog, dus…
Ze dook op uit een ver, smoezelig verleden, zoals een stervende brasem aan de oppervlakte van een vervuilde vaart. Ik zag een onbekend nummer in het schermpje van mijn telefoon en ik aarzelde: opnemen of niet? Het was als met het nummer van een lot uit de loterij: het kan…
Voor één oom blijf ik zijn leven lang het mispuntneefje dat stiekem zijn in huiskamer rondrennend zusje pootje haakte zodat ze het patroon van de kokosmat ingeprent kreeg. Uit haar voorhoofd is dat merkteken al snel weer verdwenen. © André Degen
Een ‘poesiealbum’ (natuurlijk is het ‘poëziealbum’, maar toen ik jong was, zei niemand dat) Leuke, herkenbare column vandaag (8 juni 2017) in De Volkskrant van Sylvia Witteman, in de rubriek ‘Lexicon der onterecht vergeten woorden’. Het woord dat ze deze dag in het zonnetje wil zetten is ‘poesiealbum’. Uiteraard, zoals…
Fietskaart van Schiermonnikoog die iedereen meekrijgt die een fiets huurt bij Soepboer (klik op de foto voor een VERGROTING) Nog even over gisteren (5 juni 2017). Ik was toen op Schiermonnikoog voor een dag. Omdat meer mensen dat idee gekregen hadden, waren er extra boten en daarop aansluitende bussen ingezet.…
Mannen willen in vlammen staren niet hoeven praten en drank in schedels gieten. Mannen willen vlammen voor hen zien dansen heet, grillig, onvermoeibaar. Vonken zien opspringen vuurvliegjes die even naar de hemel reiken en dan uitdoven. Mannen willen vlammen om takken zien likken zo lang in de vlammen kijken dat…
Vandaag (26 mei 2017) is the day after. Gisteren voer JC ten hemele en AD vierde zijn verjaardag. Zo deed ieder het zijne op 25 mei. Op de avond van Hemelvaart zat ik met mijn verjaarsgezelschap rondom een vuurpot en declameerde onderstaand gedicht dat ik de dag vóór mijn 54e…
Ik word kalm van het stilleven van een lijk op zijn eennalaatste rustplaats. Gestolde levenslopen daal ik af. Mij wordt gelukkig niet gevraagd waaraan ik denk als ik voor me uit staar. Mij blijft het raadsel boeien waarom de mens altijd van zich af meent te schieten. Bij het dichtklikken…
Gisteren (19 mei 2017) stuitte ik op dit filmpje dat gaat over de invloed van geuren op onze geest en ons lichaam. Het is een bekend verschijnsel dat vergeten gewaande herinneringen plotseling, soms na tientallen jaren, uit je geest kunnen opspringen. Alsof ze, al die jaren in een soort Doornroosjesslaap…
