Toen ik vol walging in laboratoriumwit staarde naar een grauwe massa vakkundig uitgelegd en het langzaam tot me doordrong dat het m’n eigen hersens waren die daar lagendacht ik dat ik gek werd maar schoot in een hysterische lach bij de gedachte dat dat fysiek gezien onmogelijk was. © André…
Op het gebied van wanen en illusies kun je het zo gek (pun intended) niet bedenken of er bestaan wel mensen die eraan lijden: mensen die denken dat ze Napoleon zijn, of Jezus. Dat ze van glas zijn. Dat ze worden afgeluisterd via een stopcontact. Dat ze ’s nachts worden…
Volgens het boekjewaarvan wij de zinnenhelemaal uitliepenlag het dorp van onderkomenaan de andere kantvan de bladzijde. Links deinden bomendoor onzichtbare branding.Een hert aan de bosrandstak de kop opkeek mij secondenlang aan;een blik die een telescoopvizierdoorborend maakt. Vele vogelswaren onze hoofdenin- en uitgevlogen. Nu liepen wede laagstaande zonzo in de armen.…
Gisteren (20 november 2022) kwam ik terug van weer eens een weekendje Pieterpad lopen. Ik doe dat traditiegetrouw met ‘goede vriend C.’, zoals trouwe lezertjes van dit weblog weten (hoeveel zijn dat er eigenlijk? Een handjevol? Duizenden? Ooit heeft mijn webhoster het programma Google Analytics in dit weblog ingebouwd, waarmee…
Hoe was het ook alweer om uitgerust en fit te zijn? Zelfs de poging dat terug te halen kost teveel moeite. Toch was er een tijd dat ik niet elke ochtend een rotsblok van mijn borst hoefde te wentelen om mijzelf te verheffen. Ik bekijk de bezigheden van mijn medemens…
Een mens leeft bij rituelen. En mijn ritueel voor het weekend is: koffie maken, een klassiek stuk opzetten (voor wie het weten wil: vandaag (12 november 2022) was dat de elfde symfonie van Sjostakovitsj) en uitgebreid de weekendeditie van De Volkskrant lezen. Zodoende kwam ik de wekelijkse column van Sylvia…
Laat door mijn versregels de cadans deinen van vrouwenbillen die over de houten catwalk een strandpaviljoen binnen dansen mannenblikken in hun slipstream. © André Degen
Gisteren (7 november 2022) heb ik een boek uit mijn jeugd herlezen: Het malle ding van bobbistiek van Leonie Kooiker. Tussen eerste en tweede lezing zaten… vijftig (!) jaar… Een paar weken geleden kreeg ik het van mijn zus (het boek was dus niet verzwolgen in ‘De Zondvloed van het…
Het was me even ontgaan – vandaar dat ik er nu pas, om kwart over tien ’s avonds – aandacht aan besteed, maar vandaag (7 november 2022) is de Dag van de Misofonie. In het Dagblad van het Noorden staat een artikel over dit verschijnsel. Ik schreef er twee keer…
Wij spreidden onze plaid uit ter afscheiding van de buitenwereld. Onder een kersenboom die met haar takken moederkloekwijd alles afving wat ons nog boven het hoofd hing. Ik had mijn ouders nog nooit zo uitgelaten gezien lachend kersenpitten spugend naar degenen die hen uitgenodigd hadden in hun land van wijn…
