De zon is zelf vergeten hoe oud hij is. Hij heeft zelfs geen kracht meer om zijn eigen lichaam te verwarmen. Zijn licht is grijs. Deze ochtend had hij amper energie zichzelf boven de horizon uit te tillen. De hele dag bleef hij laag aan de hemel hangen. Vroeger durfde…
Er is een stukje vlees uit mij gesneden zo klein dat het iemand buiten mijn lichaam niet opvalt. Ik moest het loslaten maar sindsdien tast ik ernaar tong in holte van getrokken kies. Het was onschadelijk, het was van mij, het is me afgenomen, het ligt weerloos nu ter observatie.…
Dit mij zo vertrouwde interieur zal na 1 januari 2015 ‘onder de hamer gaan’. Vandaag (4 december 2014) is the day after. Gisteravond vond namelijk de allerlaatste Dichtclub-avond plaats in café Marleen. Dat was natuurlijk omzien in weemoed, want de Kleine Pelsterstraat 7 is bijna twaalf jaar het thuishonk geweest…
Zijn leven lang wachten op iets wat nooit kwam. Schraler de wind door zijn uitgesleten openingen. De waakmannen tuurden tot hun ogen traanden gingen bijna hopen dat uit het koude oosten de lang beloofde dreiging eindelijk zichtbaar werd. De jaren glipten ongemerkt langs hen als een vlucht koperwieken bij nacht.…
Zo ziet de oudere generatie het graag: een jongere die leest November was tot nu toe clement voor ons; het J.C. Bloem-effect (‘Het regent en het is november’) bleef tot dusverre uit (nou ja, op een paar dagen van buiigheid na dan), maar tegen het eind doet november haar naam…
Ga me nou niet zeggen dat hij doping gebruikt en dat hij ook aan matchfixing doet! Het leven is een voortdurende ontluistering. Je gelooft eerst in Sinterklaas; die blijkt dan niet te bestaan (hetzelfde proces doorlopen sommige mensen bij God). Vervolgens blijkt je vader toch niet de held te zijn…
Hare Majesteit Máxima Wij (de bewoners van de stad Groningen) hadden vandaag (20 november 2014) hoog bezoek: koningin Máxima deed onze Martini-stad aan in het kader van het jubileumcongres ’10 jaar schuldpreventie in Groningen’ (wat een oer-gaap-saai thema trouwens). Onze koningin is erevoorzitter van Platform Wijzer in Geldzaken. Vandaar. Toevallig…
Elk leven is de zinloosheid doorgeven de hete aardappel doorschuiven waarop de nieuwe jeugd zich stuk blaast. Zoals de kampeerder een kromme haring rechtslaat zo probeert elke generatie het grote vraagteken om te buigen tot uitroepteken. © André Degen
Er liep een vrouw rond met een houtblok in haar armen. Ze had het babykleertjes aangetrokken. Hoewel dat er natuurlijk raar uitzag, waagde niemand daar de spot mee te drijven. Als je in haar ogen keek, voelde je namelijk dat daarachter een groot verdriet moest liggen, zoals je achter een…
Een ademtocht zo diep dat druppen moesten volgen blies zich uit in een vogelzwerm in de knikkende kruinen. En het bos werd een schip met duizenden masten dat zacht de wereld uitdreef. Wij waren tot de zeebodem verzonken aardmannetjes. Het licht raakte verstrooid. De reuzen van het woud spraken over…
