Hare Koninklijke Hoogheid M�xima
Vandaag (17 mei 2014) viert Onze Konkinklijke Hoogheid haar 43e verjaardag. Allereerst natuurlijk gefeliciteerd Majesteit! Ik had al eerder – op Koningsdag – een gedicht voor haar geschreven, toen Fred de Graaf uiteraard niet aan de billen van Maxima zat:
Majesteitsschennis
Op Koningsdag
zoek ik mij heel vroeg
een plaats vooraan
in de Oranjehaag.
Als de Koningin zich dan
tussen het volk begeeft
spreek ik haar aan
in haar moedertaal
zodat koningsgemaal
en beveiligers
niet tussen ons in
kunnen komen.
‘Majesteit, ik mag u niet
de rug toekeren
en dat zal ik
ook zeker niet doen
maar omgekeerd
mag u mij wel
uw achterkant tonen.
Ik heb daar
geen enkel bezwaar tegen
want u mag gerust weten
dat uw vorstelijke derri�re
van mij een vurig monarchist
heeft gemaakt.
Zo dichtbij als uw
Zuid-Amerikaanse
bovenaardse
colinas nu zijn
ze blijven voor mij
onbereikbaar.
Verder weg
dan de Argentijnse pampas
waar ik ook met liefde
eens overheen wil strijken.
Zo graag wil ik mij eens
koning voelen
in een hemelbed
tussen zijden lakens
tussen uw billen
zachter dan
een hermelijnen mantel
zo stel ik mij voor
samen opstijgen naar
een ander Vuurland.’
Een stierenek met oortje
onderbreekt mijn alleenspraak.
‘Wat sta je daar nou te bazelen man?
Valt hij u lastig, Majesteit?’
Ik houd mijn adem in
maar de koningin
schudt langzaam haar hoofd
en terwijl ze me strak aankijkt
zegt ze in smetteloos Nederlands:
‘Nee, deze man
droeg zojuist een gedicht voor
dat hij speciaal
voor mij had geschreven
maar een Nederlander
zou zoiets nooit begrijpen.’
