Je hoeft maar
een paar meubels te verschikken
en de afwezigheid van een lege mand
valt anderen
al niet meer op.
Hondeharen, zoveel weggezogen;
een pluk wordt ineens
verzamelaarsobject.
Je brengt haar terug
tot uitvergrote levenslust
aan de wand.
In een strooibus weggezet
tussen andere levenloze voorwerpen
– nu bescheiden deel van het huishouden.
Toen de dodelijke verzachting
gelukkig voor haar snel intrad
aaide ik haar over haar kop.
Daar kwam alleen nog gegrom uit
dat ik nooit eerder
van haar had gehoord.
En voor de eerste keer in haar leven
keek ze mij niet meer aan
toen ik dacht
haar blik te vangen.
© André Degen
