Levende legende

De man voor wie

het geheugen

een kwelling was

herkent nu

zijn bevrijder niet.

Stukken hersenschors

komen langsdrijven

in zijn

troebel oogwater.

Op zijn verjaardag

weet hij zich

geen jaartje ouder

en zo is hij opgenomen

in tijdloosheid

een andere

dan hij zich

geschreven had.

Over zijn nieuwe boek

dat natuurlijk verstrooid

blijft hangen

in zijn kop:

‘Ik moet nodig

weer eens beginnen.’

En over zijn einde:

‘Als ik doodga

word ik onverdwijnbaar,

of hoe heet dat ook alweer?’

Facebooktwitterredditpinterestlinkedinmail

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *