Toeval? Vandaag (5 oktober 2014) las ik dit bericht over de mij overigens onbekende parfumeur Clive Christian die een wel heel speciale versie van zijn topparfum op de markt brengt. Nr.1 was met zijn € 575,- al het duurste geurtje ter wereld (er gaan inderdaad maanden voorbij dat ik het niet voor mijn vrouw koop), maar de limited edition valt nog in een iets andere prijscategorie:een flesje No. 1 Passant Guardant doet € 182.000,-. Daar moet ik een heel jaar voor werken!
Op deze zondag waarop we definitief vaarwel zeggen tegen de zomer las ik ook Das Parfum – Geschichte eines Mörders van Patrick Süskind uit, de bekendste roman van de Duitse auteur die door Tom Twyker succesvol verfilmd is.
Das Parfum is het prachtige, maar tegelijk ook donkere en troosteloze verhaal van Jean-Baptiste Grenouille die in het achttiende-eeuwse Parijs door zijn moeder wordt gedumpt op een smerig marktplein, onooglijk en door niemand gewenst. Hij groeit op als verschoppeling en is veroordeeld tot het nederigste werk.
Eén ding onderscheidt hem van de rest van de mensheid: zijn fenomenale reukzin. Deze is zijn kompas door de wereld en zijn redding. Door zijn bovenmatig goed ontwikkelde neus is hij in staat geuren te maken die de mensen betoveren. Vanwege deze olfactorische genialiteit mag hij ook het hulpje worden van bekende parfumeurs. Wat daarbij vreemd is aan Grenouille: zelf heeft hij geen lichaamsgeur.
Hoewel Grenouille de heerlijkste, geraffineerdste geuren kan maken, bevredigt dit hem tenslotte niet. Hij is op zoek naar de ultieme geur, die hem geliefd zal maken bij de mensen. Dit leidt tot een bizarre en in zekere zin huiveringwekkende climax die ik hier natuurlijk niet ga onthullen voor lezertjes van dit weblog die het boek van Süskind nog willen lezen. Maar één ding kan ik daarover al wel verklappen: er zit een luchtje aan.
