Vandaag (24 januari 2014) was het een spannende dag voor tennisliefhebbers: levende tennislegende Roger Federer zou aantreden tegen Rafael Nadal in de halve finale van de Australian Open. Op papier een zinderende match.
Trouwe lezertjes van dit weblog weten dat ik behoor tot die tennisfanaten. Dus was ik me al rond negen uur vanmorgen aan het warm lopen voor de 33e confrontatie tussen ‘de man uit Basel’ en ‘de man uit Manacor’. En even na kwart voor tien ging ik er eens goed voor zitten.
Maar iets na het middaguur was het sprookje alweer uit: Nadal zette Federer opzij, in drie sets (7-6, 6-3, 6-3) in een wedstrijd die maar geen wedstrijd wilde worden. De Volkskrant gaat er zelfs frontaal in tegen Federer, zonder enig respect voor de voormalige Zonnekoning van wie het palmares vier continenten omspant: ‘Nadal laat geen spaan heel van berustende Federer’. Nou, nou, mag het misschien een onsje minder? De koning is dan wel onttroond, maar daarom hoeft hij niet meteen met hoon overladen te worden!
Bij vlagen sloeg de beste tennisser aller tijden briljante ballen, maar het was te weinig tegen krachtpatser Nadal (die ik tijdens deze wedstrijd overigens op niet één subtiliteit heb kunnen betrappen).
En zo bleef deze dag, die zo zonnig inzette met een bericht in De Volkskrant over een bescheiden invasie van sneeuwuilen in ons kikkerlandje en die glans had kunnen krijgen van een overwinning van Roger Federer op zijn aartsrivaal, helaas toch grijs.
