‘Bloedgeschuurde ontwinkeling gedaagt
scherfvrije protszones inteeg..’
‘-André, André, gaat het?’
‘…getaligde brijsknijter verputtert
de slaafvordering…’
‘-Lieverd, zal ik even de dokter bellen?’
‘…ophemelvrij splinterzaam knokje…’
‘-Dokter, kunt u alstublieft
met spoed komen? Mijn man
slaat wartaal uit!’
‘…prieglimmer potdoorgetuig totaalverdons…’
‘Meneer Degen, kunt u mij verstaan?
Gaat u rustig met ons mee.
U bent wat in de war,
dat is helemaal niet erg,
wij gaan u snel weer beter maken.’
‘Ja, hallo! Ben ik net bezig
m’n nieuwe gedicht te repeteren,
word ik godverdomme bedreigd
met opsluiting in een
psychiatrische inrichting!
Het moet niet gekker worden!’
No pun intended!
‘- Lieverd, je praat weer normaal!’
‘Normaal, normaal, wat jíj normaal noemt misschien!
‘- Schat, ik ben zo blij dat ik je weer begrijp!’
‘Jij mij begrijpen; nou, ik dacht het niet, trut!
Kijk maar uit, of ik bega een ongeluk!’
‘Meneer Degen, dat is een ernstige bedreiging!
Gaat u rustig met ons mee,
mijn collega geeft u nu even wat om te kalmeren.
Nee, nee, verzet u zich nu niet, na dit prikje
voelt zich snel weer een heel ander mens.’
© André Degen
