Filmmakers
hebben het eind
verleugend:
sterven is niet
in een bed van violen,
je zacht begraven
in geliefde armen,
en na ‘t afscheidswoord
je ogen dichtdoen
in close-up vereeuwigd;
doodgaan is mijn oma die
alles laat lopen
op het laatst
een verpleger aanziet
voor haar lievelingszoon.
