De zon zet aan
een kuur van mildheid
te ondergaan
in het wijkgroen
waar jong en oud
door elkaar lopen.
Een meisje
dat gelukkig
nog niet beseft
hoe moeizaam
jeugdig zijn
later zal gaan
pakt de pet af
van een politieman.
Hij spreekt haar aan
laat schutterig
zijn gezag afzetten
ziet het wegdeinen
op haar golfjes.
In een heupomdraai
windt ze de ring
van omstanders
om haar lichaam.
Een glimlach
rimpelt door de menigte
om deze anarchie
binnen de perken.
Wij stellen ruim
onze zintuigen open voor
gastsensaties.
Het meisje
stelt haar lichaam
ter beschikking
aan de wetenschap
dat dit eeuwig
terugkerende seizoen
niet mag duren.
Haar naveltruitje
laat een belofte
piepen.
Wij moeten ons
het eindeloze
van afgelopen zomers
te binnen brengen.
© André Degen
