Om ons heenspanden wij opnieuwhet membraan tussenbuiten en binnen. Maar voorlopig zijn we weeruitgezomerd.De campingbeheerderheeft de slagboom neergelatentussen ons speelterreinen de buitenwereld. De rupsenpoppenliggen op zolderte wachten ophet lichte seizoenwanneer ze zich wederomuitvouwen mogennaar het open licht. Als het ruisen weer begintin naar nul gedraaide gasstelletjesin de bomenin ons bloed.…
Vanuit onze leunstoellosten wij moorden opbord op schootnadenkend snijdendin een mals stukje vlees. Door een confrontatiespiegelkeken wij bij mensen naar binnenmet levens overhoopgeschoten.Zelf bleven wijbuiten schot. Om het plaats delicttrokken wijhet vertrouwde schermtegen inkijkersliftten mee met rechercheurshielden onze eigen debriefing. Omdat het altijd laat werdging moeder rond met toastjes,vader schonk…
Een godinliet de witte stolaglijden van haarhemelse schoudersen stond daar toenin volle présencein de doorluchtige koepeltentwaar een koord voor haarde grens was tussentwee oneindigheden. Wij keken open de ademgleed ons terugin de keel. Haar machtigstille voortschrijden. Even legde elk dingop de wereldwijde zonneweidezich bij zijn schaduw neer. © André Degen
Ik geef hierbij de randvoorwaarden aanvoor mijn toekomstige poëzie: Ik moet al dichtendniemand uitsluitenniemand voor het hoofd stoten. Negatieve kwalificaties alsdik, dom, lelijk, oud, enz.komen in mijn nog te schrijven gedichtenniet meer voor. Zwart, wit…, nee, kleurenkan ik beter ook niet noemen,en het verdient de voorkeurpersonen buiten beschouwing te laten.…
Woko Haram heeft weer eens toegeslagen. Nu in Stratford-upon-Avon, de geboorteplaats van William Shakespeare, die door velen wordt beschouwd als de beste schrijver aller tijden. Maar niet door iedereen, las ik eergisteren (19 maart 2025): er zijn mensen van de Shakespeare’s Birthplace Trust (nóóit van gehoord) die in het oeuvre…
In de poelspuwde het kikkervrouwtjeeitjes die jesteen konden kijken. Er was meer gebroed,dat wisten wij zeker. Dit was het bosjewaar je vóór donker uit moest Anders hield de Krommeneerje gevangen inzijn martelhut Hoorden wij van jongensdie het ook nietkonden navertellen. De hazelaarsstaf sloeg slangenmet zijn stijfheid. En altijd viel er…
Mijn jongen Voor Julienje hoeft van je vaderniks aan te nemenmaar als ik jou één dingmee mag gevenuit dit bestaandan is het dit:Laat muziekjouw levenslangemetgezel zijn. Muziekblijft langerdan de liefde(zelfs de ouderlijkeal had ik dat graaganders gezien) Muziek blijft jongzweept opmaakt vrolijkstemt weemoedigtilt opbiedt troost. Op allebelangrijke ogenblikkenvan je levenklinkt…
Mensen legden hun korte blik afvan alledagomhingen zich metde lange kijk. Onze gids legde de klokuit in de ruimte:‘Zwarte stern op drie uur,brilduiker op zes uur.’ Hij leerde onsvogels te vangenzonder ze te kortwieken. Naarmate de dag vorderdekwam de zeearendhoger aan de hemel te staan. Tot de leeuwerik het zenit…
Ik had de Fransenmet al hun psychologische inzichttoch wijzer geacht:Hoe kun je het verledennou in godsnaam‘eenvoudig’ noemen? © André Degen
De Indianen vermaalden raaigraskorrelstot voedzame koekenproviand voor de strijd. Hun viel de geurniet meer opdie daar al hinglang voor de hemelhonden kwamen. (Wisten zij veeldat de Grote Gifgeestde tactiek toepastevan de verschroeide aarde) Zij kenden nog geen vuurwatergeen vuurwapens. Zij hadden zich teruggetrokkenop wat de beschaving voor henbraak liet liggen.…
