Voor één oom blijf ik zijn leven lang het mispuntneefje dat stiekem zijn in huiskamer rondrennend zusje pootje haakte zodat ze het patroon van de kokosmat ingeprent kreeg. Uit haar voorhoofd is dat merkteken al snel weer verdwenen. © André Degen
Mannen willen in vlammen staren niet hoeven praten en drank in schedels gieten. Mannen willen vlammen voor hen zien dansen heet, grillig, onvermoeibaar. Vonken zien opspringen vuurvliegjes die even naar de hemel reiken en dan uitdoven. Mannen willen vlammen om takken zien likken zo lang in de vlammen kijken dat…
Ik word kalm van het stilleven van een lijk op zijn eennalaatste rustplaats. Gestolde levenslopen daal ik af. Mij wordt gelukkig niet gevraagd waaraan ik denk als ik voor me uit staar. Mij blijft het raadsel boeien waarom de mens altijd van zich af meent te schieten. Bij het dichtklikken…
Een Nederlandse piloot kwam er op 4 mei op elf kilometer hoogte achter dat het in zijn vaderland precies acht uur ’s avonds was. Zonder zich te bedenken zette hij de motoren uit voor de twee minuten Dodenherdenking. In de paniek die uitbrak verzocht de piloot eenieder tijdens die 120…
Mam, hoewel jij net als ik niet in God geloofde komt het ons nu beter uit maar wel van een hiernamaals uit te gaan. Want ik wil onze gesprekken niet laten onderbreken door zoiets plats als de dood. © André Degen
Tijdens een ballonvaart zeg ik tegen mijn ouders: ‘De waren reden dat ik jullie dit aanbied is dat de erfenis mij toevalt als ik jullie overboord kieper. Ik heb het al met de kapitein op een akkoordje gegooid.’ Lachend blijven ze op de bodem van de mand vertrouwen waaronder toch…
Ik wil geloven dat de eiken op mij gewacht hebben. Ik kijk wederom door het open kathedralendak een zondagmiddagwandeling in. In de volière exotische vogels een gaasdikte van hun vrijheid af. Het meisje dat door legende in de grot hier was opgesloten had de muren aangekleed met haar parelmoer rocaille-leed.…
Na al die jaren ben ik bij nadere beschouwing toch blij met het oordeel dat een lerares mijn ouders tijdens een tienminutengesprek toevertrouwde: ‘Hij ziet alle vogels vliegen.’ © André Degen
Een godin liet de witte stola glijden van haar hemelse schouders en stond daar toen in volle présence in de doorluchtige koepeltent waar een koord voor haar de grens was tussen twee oneindigheden. Wij keken op en de adem gleed ons terug in de keel. Haar machtigstille voortschrijden. Even legde…
Die hele partij had ik al buitencategorie geslagen. Vanuit de hoogte had Jacco Elting mijn slagen bijgestuurd. ‘Door de knieën, kijk naar de bal, schouder naar het net, verplaats je gewicht steeds naar voren.’ En toen: ’t beslissend punt. De wereld trok samen om de parallellen en meridianen van mijn…
